Gisterenochtend nog een wandeling gedaan in het nabijgelegen natuurpark (Kep National Parc). Het was weer heet, bloedheet. Ik heb toch wwer wat leuke foto's kunnen nemen van vlinderkes en zo mijn collectie uitgebreid. Zelfs Koen werd besmet met mijn vlindermicrobe en liep al snel van het ene naar het andere vlinderke, daarbij zijn eigen vlinderke uit het oog verliezend :-)
Na de wandeling terug naar Kep Market en daar wat Kampot Peper gekocht voor het thuisfront. In de namiddag zalig niks gedaan en relax aan ons zwembad. 's Avond nog een lekkere pinacolada als aperitief en een geslaagde maaltijd. Het zit er hier op. Morgen lange dag in het verschiet: Kep - Phnom Penh - Bangkok - Kopenhagen - Brussel.
En hoe was het zal de meest gestelde vraag zijn als we weer thuiskomen. In 1 woord zeg ik 'goed' misschien wel eens twee woorden gebruiken 'zeer goed'. Cambodjanen zijn mensen met hoop in hun ogen nadat Pol Pot had gepoogd al deze hoop via zijn Angkar in de kiem te smoren. Maar ondanks drie miljoen slachtoffers overleven de mensen met hoop altijd. Ze overwinnen en gelukkig maar. Nergens heb je in dit land een onveilig gevoel, nergens heb je de indruk dat mensen u onfair behandelen. Overal waar je komt, krijg je een welgemeende glimlach. Ik vergeet nooit al die wuivende mensen op de rijstvelden, langs de weg, in de dorpen. Nooit vergeet ik het gezichtje van het mooie meisje dat Lotus bloemen trachtte te verkopen toen ons minibusje stopte ergens ten velde, nooit vergeet ik Sunshine die me hier in Kep elke ochtend vriendelijk 'good morning sir' toeroept en nadien mij aan het ontbijt bedient, nooit vergeet ik nog die bedelaars met 1 arm, 1 been, geen benen, geen armen, mager en ziek wier leven werd verwoest omdat ze toevallig aan het spelen waren ergens of het land aan het bewerken waren en dan plots uit hun dromen werden gerukt door een restant van de oorlogsmachinerie, boempats een landmijn (Yes you can Mr. President - Yes you can help). Sambath en zijn verhalen over zijn jeugd ten tijde van Pol Pot en de burgeroorlog blijven voor altijd aan mijn huid kleven. De heerlijke smaken van al het lekkere eten hier zijn voor immer gebetonneerd in mijn smaakpapillen, de kleurschakeringen van de rijstvelden, de geurende dampen en dampende geuren op de marktjes, de giechelende verkoopstertjes, de wriemelende massa op brommertjes in de steden, de hangmensen in hun hangmatten (de nationale sport nota bene), de penetrante geur die opsteeg uit de fermenterende vispotten n Battambang, de wuivende palmbomen, de moessonregens die soms met bakken uit de lucht vielen, de overheerlijke smoothies maar vooral Cambodja en zijn Cambodjaantjes kleven voor immer aan mijn huid, nestelen zich voor immer in mijn geest en zorgen ervoor dat ik weer wat meer zal kunnen relativeren bij ons want wij hebben het goed, zeer goed. Alleen spijtig dat de ogen bij ons geen hoop meer uitstralen maar ík weet niet wat'. Cambodjanen hun ogen stralen en gaven mij meer warmte dan de zon.
Bedankt Cambodja. Aw Khoun Cambodja.
zaterdag 11 augustus 2012
donderdag 9 augustus 2012
Rustdag in Kep
Vandaag vroeg opgestaan om van de dag te genieten en vooral van het heerlijke ontbijtbuffet. De pannenkoeken met limoensap, bruine suiker, banaan en een likje honing waren mijn deel. Zo at ik er vier op. Dan nog wat yoghurt met muesli en wat lokale noodles, wat bananen en een paar stukken sinaasappel. Ik kon er tegen voor de rest van de dag. Alhoewel, rond de klok van half twee verorberden Koen en ik nog een pizza Hawai en nadien nog een smoothie van banaan, mango en ananas met slagroom. Dit wordt zwaar trainen bij mijn terugkomst.
De rest van de dag ging als volgt: neerliggen, draaien, zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz, draaien, zwemmen, smeren, draaien, zzzzzzzzzzzzzzzzzzzz, lezen, zwemmen, smeren, water drinken, draaien, opstaan, rondlopen, schrijven, niksdoen en rondkijken.
Weet je, het is nu 18.15u en eigenlijk ben ik moet van te luieren. Heerlijk dagje maar zo moeten er niet teveel zijn of ik loop de muren op. Morgen vroeg sta ik terug op met de konijnen (die slapen net iets langer dan de kippen), ga ik weer uitgebreid genieten van het ontbijtbuffet en nadien doen we een wandeling hier in het natuurpark vlakij. Daarna wordt het iets zoals in de tweede paragraaf. Dus vandaag bijzonder weinig nieuws.
Tot morgen.
De rest van de dag ging als volgt: neerliggen, draaien, zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz, draaien, zwemmen, smeren, draaien, zzzzzzzzzzzzzzzzzzzz, lezen, zwemmen, smeren, water drinken, draaien, opstaan, rondlopen, schrijven, niksdoen en rondkijken.
Weet je, het is nu 18.15u en eigenlijk ben ik moet van te luieren. Heerlijk dagje maar zo moeten er niet teveel zijn of ik loop de muren op. Morgen vroeg sta ik terug op met de konijnen (die slapen net iets langer dan de kippen), ga ik weer uitgebreid genieten van het ontbijtbuffet en nadien doen we een wandeling hier in het natuurpark vlakij. Daarna wordt het iets zoals in de tweede paragraaf. Dus vandaag bijzonder weinig nieuws.
Tot morgen.
Verkenning Kampot en Kep
De dag zag er stralend uit. Veel zon en wat wolkjes. Ideaal licht voor
mooie foto's. Van Kep naar Kampot is het ongeveer 25 km. Dit is zowat
een rechte baan. De weg is schitterend met aan weerszijden rijstvelden waar men momenteel druk bezig is met het uitzetten van nieuwe plantjes. Dit is zeer zware arbeid als je weet dat ze dit overdag doen in volle zon en altijd met de voeten in het water en wat nog het lastigste is, is dat ze steeds voorover gebukt staan om de plantjes vast te zetten in de velden die vol water staan.
Maar ondanks het zware werk, blijven ze vriendelijk en werpen ze je steeds een vriendelijke lach toe en zwaaien ze een beetje terughoudend, een lachje onderdrukkend. Heerlijke mensen.
Mijn overbuur op het werk zwaait nooit naar mij of lacht mij niet toe laat staan dat hij zou zwaaien naar een voorbijganger. De enige mensen die bij ons nog zwaaien zijn schippers die je passeert als je fietst op een of andere oever in ons vlaamse land of een metser op een stellage die nageniet van een bevallige deerne die passeerde, die hij zojuist nafloot.
Het was heet vandaag, zeer heet. In Kampot vluchtten we de lokale markt in om ons te beschutten tegen de zon. Dergelijke marktjes hebben altijd wel iets te bieden: rare potten met de vreemdste vloeistoffen die meer doen denken aan hetgeen Koen de laatse dag zijn darmen liet ontsnappen, rare stukken vlees die liggen te dampen en waarop vliegen een gastronomisch weekend nemen, rare groenten, rare mensen, waarschijnlijk ook rare 'wij' in de ogen van die Cambodjanen omdat we het heerlijk vinden al die rare dingen vast te leggen met onze camera. Je ziet ze het zo denken: wie neemt nu een foto van een stuk vlees, een groente of een pot met bruine viesruikende vloeistoffen? Toeristen, inderdaad. Ze zouden ze misschien ook beter verkopen op die marktjes. De Cambodjanen of Kenianen of andere anen zouden er dan misschien foto's van nemen.
Na de markt nog snel een colaatje bij een of andere uitgeweken chinees en dan op weg naar de peperplantages van Kampot. Onderweg nog ergens een noodle soepje naar binnen gewerkt.
Peper is een plant die net als prinseskes of hop op draden aan palen naar omhoog groeit. Het kan ook andersom zijn want doordat ze de l en de r niet goed uitspreken versta je natuurlijk niet alles ;-) Veel stelt zo'n plant niet voor maar toch is wat hetgeen er op groeit wereldbekend en wordt deze peper gegeerd door de grootste restaurants ter wereld. Onthouden: Kampot pepper.
Het bleef heet vandaag, zeer heet. Na alles maar dan ook alles te weten zijn gekomen over de peper reden we terug langs de mooie rijstvelden, mooie paalwoningen, mooie vergezichten, mooie wuivende lachende werkende Cambodjaantjes, mooie palmbomen, mooie stapelwolken, mooi, mooi, mooi... en mijmerend omdat het hier bijna gedaan is in dit schitterende land met zijn dramatisch verleden.
Maar eerst nog twee dagen genieten van rust en nog een wandeling in Kep National Parc. 's Avonds gingen we eten op Kep Crabmarket maar dat was een verdeeld succes. Annick bestelde een krabschotel maar daar lag zoveel ajuin op dat het eigenlijk ajuin met een krabje was. Deze morgen werd ik wakker naast mijn bed. Ik was er uit geblazen...van de airco wel te verstaan. Koen hield het nog rustig om zijn darmen te sparen, Hilde had een zeer lekkere curry en ik at jumbo bbq prawns die zo jumbo waren dat ik na 5 minuten al begon te denken aan het ontbijtbuffet.
De dag werd besloten met een wijntje in onze, jawel, gigantische veranda. I love Cambodia.
(foto's volgen).
Maar ondanks het zware werk, blijven ze vriendelijk en werpen ze je steeds een vriendelijke lach toe en zwaaien ze een beetje terughoudend, een lachje onderdrukkend. Heerlijke mensen.
Mijn overbuur op het werk zwaait nooit naar mij of lacht mij niet toe laat staan dat hij zou zwaaien naar een voorbijganger. De enige mensen die bij ons nog zwaaien zijn schippers die je passeert als je fietst op een of andere oever in ons vlaamse land of een metser op een stellage die nageniet van een bevallige deerne die passeerde, die hij zojuist nafloot.
Het was heet vandaag, zeer heet. In Kampot vluchtten we de lokale markt in om ons te beschutten tegen de zon. Dergelijke marktjes hebben altijd wel iets te bieden: rare potten met de vreemdste vloeistoffen die meer doen denken aan hetgeen Koen de laatse dag zijn darmen liet ontsnappen, rare stukken vlees die liggen te dampen en waarop vliegen een gastronomisch weekend nemen, rare groenten, rare mensen, waarschijnlijk ook rare 'wij' in de ogen van die Cambodjanen omdat we het heerlijk vinden al die rare dingen vast te leggen met onze camera. Je ziet ze het zo denken: wie neemt nu een foto van een stuk vlees, een groente of een pot met bruine viesruikende vloeistoffen? Toeristen, inderdaad. Ze zouden ze misschien ook beter verkopen op die marktjes. De Cambodjanen of Kenianen of andere anen zouden er dan misschien foto's van nemen.
Na de markt nog snel een colaatje bij een of andere uitgeweken chinees en dan op weg naar de peperplantages van Kampot. Onderweg nog ergens een noodle soepje naar binnen gewerkt.
Peper is een plant die net als prinseskes of hop op draden aan palen naar omhoog groeit. Het kan ook andersom zijn want doordat ze de l en de r niet goed uitspreken versta je natuurlijk niet alles ;-) Veel stelt zo'n plant niet voor maar toch is wat hetgeen er op groeit wereldbekend en wordt deze peper gegeerd door de grootste restaurants ter wereld. Onthouden: Kampot pepper.
Het bleef heet vandaag, zeer heet. Na alles maar dan ook alles te weten zijn gekomen over de peper reden we terug langs de mooie rijstvelden, mooie paalwoningen, mooie vergezichten, mooie wuivende lachende werkende Cambodjaantjes, mooie palmbomen, mooie stapelwolken, mooi, mooi, mooi... en mijmerend omdat het hier bijna gedaan is in dit schitterende land met zijn dramatisch verleden.
Maar eerst nog twee dagen genieten van rust en nog een wandeling in Kep National Parc. 's Avonds gingen we eten op Kep Crabmarket maar dat was een verdeeld succes. Annick bestelde een krabschotel maar daar lag zoveel ajuin op dat het eigenlijk ajuin met een krabje was. Deze morgen werd ik wakker naast mijn bed. Ik was er uit geblazen...van de airco wel te verstaan. Koen hield het nog rustig om zijn darmen te sparen, Hilde had een zeer lekkere curry en ik at jumbo bbq prawns die zo jumbo waren dat ik na 5 minuten al begon te denken aan het ontbijtbuffet.
De dag werd besloten met een wijntje in onze, jawel, gigantische veranda. I love Cambodia.
(foto's volgen).
Op naar Kep
We hebben redelijk veel geluk met het weer als we ons verplaatsen. Ook nu was het niet het beste weer en regende het af en toe. Toen we eenmaal in Kep toekwamen hadden hadden we zelf stormweer en redelijk koude temperaturen althans voor de vrouwelijke reisgezellen :-). Maar zoals altijd, na regen komt zonneschijn en dat kregen wij ook. Een tuk-tuk bracht ons naar onze resort en daar vielen we toch wat omver van verbazing. Wat een sjiek spel waar wij logeren. Foto's komen nog hoor maar ik wil jullie niet te veel laten watertanden. Wij hebben de 'family house'. Dit is een gigatisch deel van dit resort met een gigantische veranda en twee jawel gigantische kamers. En...eigenlijk voor heel weinig geld. Zoals steeds krijg je gratis koffie, twee flessen water in de kamer en twee flessen water in de badkamer. Het gehele complex is een wirwar van huisjes en ruimtes die met elkaar verbonden zijn met loopbruggetjes. Chapeau voor de architect die dit realiseerde. Vanuit het restaurant heb je een fantastisch zicht op de zee. We zijn hier voorwaar niet in den aap gelogeerd. "Huisbewaarder' wees blij dat je dit huis niet moet bewaren.
Darmperikelen noopten Koen tot een middagrust op het natuurlijk ook gigantische bed. Samen met Annick en Hilde gingen wij naar de krabmarkt van Kep. De krabben zijn hier niet zo groot maar toch wel lekker hoor, zeker met de Kampotpeper. Het is een klein marktje maar wel met een zeer levendige drukte en ook pal naast de zee wier golven te pletter slaan op de betonnen kade. In een lokaal winkeltje kochten we twee flessen wijn voor onwe aperitief in onze jawel gigantische veranda.
Nadien keerden we terug om wat te genieten van het gigantische zwembad. Een heerlijk kriekentaartje vergezelde mij (niet lang). Nog een heerlijke cocktail en dan genoten van de keuken hier. Wel waren de porties in verhouding tot het complex: gigantisch. Hilde kreeg een volledige walvis op haar bord dat doorliep tot op de tafel van het spaanse koppel naast ons. Hier ga ik nog drie dagen van genieten jong. Morgen verkenning van Kampot en Krep met de brommer.
Verkenning van Sihanoukville
We hadden terug brommers gehuurd, zo wat het beste vervoermiddel hier. We reden eerst naar de watervallen van...sorry maar de naam ben ik even kwijt.Op het moment dat ik dit hier schrijf is het ook nog maar 6.30u in de ochtend en ligt de rest nog lekker lui in bed. De watervallen waren wel mooi maar nu ook niet zo spectaculair. Veel spectaculairder was de tropische regenbui die losbarstte. De regen viel terug met bakken uit de hemel en terug na 15 minuten was het gedaan en was het voor de rest van de dag stralend weer. Na de watervallen vertrokken we weer maar na 100m rijden bleek plots mijn achterband plat te staan. Gelukkig was er een would-be fietsmaker in de buurt en binnen het half uur zat er een nieuwe-oude-opgelapte achterband in die zou standhouden tot we net de stad bereikten :-)
De eigenaar dan maar gebeld en die kwam na een tijdje met een nieuw machine, een 125cc. Dat was een lekker beestje onder mijn kont :-). Aan het strand in Sihanoukville aten we een kleine rijstschotel en kochten we van een verkoopstertje 5 kleine kreeftjes die werden geserveerd met Kampot peper. Heel lekker.
Ondertussen speelde zich boven onze hoofden een klein familiedrama af. Er was wat commotie rond een andere tafel in het restaurant. Op een van de stoelen er rond lagen twee kleine beestjes. Wij dachten dat dit kleine vogeltjes waren die uit het nest waren gevallen. Niks van, het waren rattenjongen en geloof het of niet, de rat zat in de nok van het rieten dak en was daar aan het bevallen. Waarschijnlijk had het beestje niet meer de tijd gehad om zich ergens deftig te nestelen. Ze lag met haar buik over de balk en de jongen floepten er een voor een uit recht naar beneden, recht naar een gewisse dood na een leven van amper 8 seconden. Smakelijk! Stel je voor een restaurant bij ons waar dit zou gebeuren!? Ze maken het met de grond gelijk. Hier niet: life goes on en de kok...hij kookte verder 'flaai raai wi vedzetebels'.
Nadien brommerden we nog langs de kust richting Serendipity beach waar we een half uurtje relaxten in de schaduw op een strandstoel. Strandstoelen zijn hier gratis. In de zon moest je niet zitten want het was misschien wel 90 graden. Ik overdrijf, maar toch zeker 85:-(
Na alweer een liter water vertrokken we terug naar huis maar eerst gingen we nog vers gedraaide Italiaans ijs eten bij 'Gelato Italiano'. Om duimen en vingers van af te likken hoor en dat deden we dan ook.
's Avonds hadden we in ons hotel een visbarbeque besteld en dat was ook om je wijsvinger en pink en de rest van al je vingers van af te likken. Het eten is hier superheerlijk.
Morgen vertrekken we naar onze laatste bestemming: Kep waar we gaan genieten van onze 'resort'.
De eigenaar dan maar gebeld en die kwam na een tijdje met een nieuw machine, een 125cc. Dat was een lekker beestje onder mijn kont :-). Aan het strand in Sihanoukville aten we een kleine rijstschotel en kochten we van een verkoopstertje 5 kleine kreeftjes die werden geserveerd met Kampot peper. Heel lekker.
Ondertussen speelde zich boven onze hoofden een klein familiedrama af. Er was wat commotie rond een andere tafel in het restaurant. Op een van de stoelen er rond lagen twee kleine beestjes. Wij dachten dat dit kleine vogeltjes waren die uit het nest waren gevallen. Niks van, het waren rattenjongen en geloof het of niet, de rat zat in de nok van het rieten dak en was daar aan het bevallen. Waarschijnlijk had het beestje niet meer de tijd gehad om zich ergens deftig te nestelen. Ze lag met haar buik over de balk en de jongen floepten er een voor een uit recht naar beneden, recht naar een gewisse dood na een leven van amper 8 seconden. Smakelijk! Stel je voor een restaurant bij ons waar dit zou gebeuren!? Ze maken het met de grond gelijk. Hier niet: life goes on en de kok...hij kookte verder 'flaai raai wi vedzetebels'.
Nadien brommerden we nog langs de kust richting Serendipity beach waar we een half uurtje relaxten in de schaduw op een strandstoel. Strandstoelen zijn hier gratis. In de zon moest je niet zitten want het was misschien wel 90 graden. Ik overdrijf, maar toch zeker 85:-(
Na alweer een liter water vertrokken we terug naar huis maar eerst gingen we nog vers gedraaide Italiaans ijs eten bij 'Gelato Italiano'. Om duimen en vingers van af te likken hoor en dat deden we dan ook.
's Avonds hadden we in ons hotel een visbarbeque besteld en dat was ook om je wijsvinger en pink en de rest van al je vingers van af te likken. Het eten is hier superheerlijk.
Morgen vertrekken we naar onze laatste bestemming: Kep waar we gaan genieten van onze 'resort'.
dinsdag 7 augustus 2012
Aangekomen in Sihanoukville
Met de eerste bus Phnom Penh verlaten en na een min of meer vlekkeloze rit stonden we aan de kust in Sihanoukville. We deden deze verplaatsing met de openbare bus en snel ging dit niet. Alleen al om Phnom Penh te verlaten duurde het anderhalf uur bijna. Ons hotel lag even buiten het centrum op een berghelling en het is terug een voltreffer. We hebben allebei een cabine voor ons met zicht op de zee vanop de berghelling.
Na wat relax aan het zwembad reden we met de tuk-tuk richting centrum. We gingen eerst nog wat slenteren aan Ochcheutal beach. Al snel belandden we in een zetel en plots werden we overvallen door een horde verkopers: armbandjes, brillen, pedicure, manicure, massage, kreeften, vuurwerk, brol, brol en nog eens brol... Ook heel veel schooiers met 1 been of 1 arm weg, soms twee benen weg, soms twee armen weg. Leuk is anders maar dit is nu eemaal de realiteit hier.
Ik kon het niet laten en liet mij voor de eerste keer in mijn leven soigneren en liet een manicure toe. Ondertussen liet Annick een pedicure doen en Koen en Hilde opteerden voor de massage. Kwestie van de lokale middenstand wat te steunen. Nadat we waren opgedirkt en ik nieuwe handen had gingen we eten in een visbbq restaurant. We betaalden voor 4 stukken vis met rijst en groenten 4 euro per persoon!!! Spotgoedkoop, mijn gedacht.
Daarna terug naar ons hotel en nog wat aan het schitterend verlichte zwembad gelegen en genoten van de aangename temperaturen. Voor morgen hebben we brommers gereserveerd en gaan we de omgeving verkennen. Foto's volgen", beste volgers, maar het uploaden gaat nu iets moeilijker aangezien mijn eigen laptop gestolen is in ons hotel in Phnom Penh.
Na wat relax aan het zwembad reden we met de tuk-tuk richting centrum. We gingen eerst nog wat slenteren aan Ochcheutal beach. Al snel belandden we in een zetel en plots werden we overvallen door een horde verkopers: armbandjes, brillen, pedicure, manicure, massage, kreeften, vuurwerk, brol, brol en nog eens brol... Ook heel veel schooiers met 1 been of 1 arm weg, soms twee benen weg, soms twee armen weg. Leuk is anders maar dit is nu eemaal de realiteit hier.
Ik kon het niet laten en liet mij voor de eerste keer in mijn leven soigneren en liet een manicure toe. Ondertussen liet Annick een pedicure doen en Koen en Hilde opteerden voor de massage. Kwestie van de lokale middenstand wat te steunen. Nadat we waren opgedirkt en ik nieuwe handen had gingen we eten in een visbbq restaurant. We betaalden voor 4 stukken vis met rijst en groenten 4 euro per persoon!!! Spotgoedkoop, mijn gedacht.
Daarna terug naar ons hotel en nog wat aan het schitterend verlichte zwembad gelegen en genoten van de aangename temperaturen. Voor morgen hebben we brommers gereserveerd en gaan we de omgeving verkennen. Foto's volgen", beste volgers, maar het uploaden gaat nu iets moeilijker aangezien mijn eigen laptop gestolen is in ons hotel in Phnom Penh.
zaterdag 4 augustus 2012
Een stukje 'cruel history'
Vandaag stonden 'Tuol Sleng' en de 'Killing Fields' op het programma. Tuol Sleng is de gevangenis waar ongeveer 20.000 tegenstanders van Pol Pot werden onderworpen aan onmenselijke brutale folteringen alvorens naar de 'Killings Fields' te worden gebracht. Daar werden ze doodgeknuppeld en de keel overgesneden en 'gedumpt' in massagraven. Ook kinderen.
Hier kan je niks zinnig over vertellen dus laat ik deze keer de foto's spreken. Hier staat alles stil.
morgen vertrekken we naar Sihanoukville.
Hier kan je niks zinnig over vertellen dus laat ik deze keer de foto's spreken. Hier staat alles stil.
morgen vertrekken we naar Sihanoukville.
Stadsverkenning Phnom Penh
's Middags aten we een noodle-soepje in 'Happy Pizza Pink Elephant Pub'. Tot nu toe het beste soepje van de ganse reis. Een schoenlapper passeerde onze tafel en zag dat Koen zijn sandalen wat oplapwerk nodig hadden. Een klein half uurtje werk en de sandalen zagen er als herboren uit inclusief nieuwe zolen. Dit alls voor 5 euro.
In de namiddag bezochten we ook nog de centrale markt. Hier is het vooral namaak uit China die wordt verkocht zoals een iPhone voor $ 30, namaak tablets, gsm's,... Voor elk wat wils maar of het allemaal degelijk is, is natuurlijk een andere zaak. Nadien dwars door de stad te voet terug naar huis om nog wat te relaxen en ' avonds zijn we dan gaan eten in Romdeng. Dit is hetzelfde als Friends en bekommeren zich ook over straatkinderen. Bovenal geven ze deze jongeren een nieuwe kans. Terug niet de goedkoopste maaltijden maar je steunt wel een goed doel.
donderdag 2 augustus 2012
Aangekomen in Phnom Penh
We hadden een minibus gecharterd om naar Phnom Penh te rijden. We vertrokken om half negen voor een rit van om en bij de 5 uur. De rit verliep over pokdalige wegen. Je zou denken, we rijden naar de hoofdstad en de wegen zullen beter zijn maar niks van. Hoe dichter bij Phnom Penh hoe slechter de wegen. De chauffeur was waarschijnlijk aan het trainen voor de Cambodjaanse versie van de 'Dakar', hij reed meer links op de weg dan rechts, slalomde zich tussen auto's, tuks-tuks, koeien, putten, karren waarop van alles gestapeld was, karren met koeien, karren waaraan misschien 100 levende kippen omgekeerd hingen om op het einde van de rit waarschijnlijk te eindigen in een 'fraai raai with chicken', duizenden brommers, brommers die ganse varkens vervoerden omgekeerd vastgebonden, afstandse en voltandse bussen, jeeps die
reden en jeeps die sputterden, auto's met de zwartste uitlaatgassen, mensen, kinderen,.... en Annic durfde niet kijken. Of je nu kijkt of niet, het blijven rare en misschien wel dolgedraaide chauffeurs.
Na 5 uur stonden we dan uiteindelijk in Phnom Penh, de hoofdstad. De eerste indruk was er één van een vuile hoofdstad met zeer veel vuil langs de kant van de weg, een hoofdstad die ook krioelt van auto's, bussen , tuk-tuks, fietsen, karren, mensen en 4 toeristen uit België. Inademen stond gelijk aan 3 dagen minder leven.
Ons hotel valt al bij al goed mee. Het is een oud-koloniale villa met vele bijhuisjes die zijn omgetoverd tot slaapkamer.
's Avonds zijn we gaan eten in 'Friends'. Dit is een organisatie die straatjongeren een toekomst biedt door hen te leren koken, souvenirs maken,... Dit is reeds een wijd verspreide organisatie die draait op en met (ex-)straatjongeren. Goed besteed geld dus al was het niet zo goedkoop in vergelijking met andere restaurants die we al gedaan hebben. Het was gewoon onze duurste maaltijd tot nu toe, € 8 per persoon.
Morgen verkennen we de stad en bezoeken we het Koninklijk paleis, nationaal museum, TS21 of het Tuol Sleng-museum (vroegere gevangenis waar de tegenstanders van het Pol Pot regime werden veroordeeld alvorens naar de Killing Fields te worden gebracht, natuurlijk ook de Killing Fields en verder nog wat onorthodox slenteren want daar zijn we zo goed in.
reden en jeeps die sputterden, auto's met de zwartste uitlaatgassen, mensen, kinderen,.... en Annic durfde niet kijken. Of je nu kijkt of niet, het blijven rare en misschien wel dolgedraaide chauffeurs.
Na 5 uur stonden we dan uiteindelijk in Phnom Penh, de hoofdstad. De eerste indruk was er één van een vuile hoofdstad met zeer veel vuil langs de kant van de weg, een hoofdstad die ook krioelt van auto's, bussen , tuk-tuks, fietsen, karren, mensen en 4 toeristen uit België. Inademen stond gelijk aan 3 dagen minder leven.
Ons hotel valt al bij al goed mee. Het is een oud-koloniale villa met vele bijhuisjes die zijn omgetoverd tot slaapkamer.
's Avonds zijn we gaan eten in 'Friends'. Dit is een organisatie die straatjongeren een toekomst biedt door hen te leren koken, souvenirs maken,... Dit is reeds een wijd verspreide organisatie die draait op en met (ex-)straatjongeren. Goed besteed geld dus al was het niet zo goedkoop in vergelijking met andere restaurants die we al gedaan hebben. Het was gewoon onze duurste maaltijd tot nu toe, € 8 per persoon.
Morgen verkennen we de stad en bezoeken we het Koninklijk paleis, nationaal museum, TS21 of het Tuol Sleng-museum (vroegere gevangenis waar de tegenstanders van het Pol Pot regime werden veroordeeld alvorens naar de Killing Fields te worden gebracht, natuurlijk ook de Killing Fields en verder nog wat onorthodox slenteren want daar zijn we zo goed in.
Vervolg van Angkor Wat
Vandaag stond de verdere verkenning van Angkor op het programma. Aangezien we Angkor Wat nog niet gedaan hadden, stond deze als eerste op het programma. We huurden terug fietsen voor een ganse dag. Het was vrij zonnig weer dus was het zeer warm. De hemel braakte hitte op onze hoofden. We smeerden ons langs alle kanten goed in. Angkor is toeristisch natuurlijk en dan merkt je direct bij het betreden van de site. Een lange 'catwalk' leidt naar de front van deze immense tempel. Alleen spijtig dat een deel van de tempel in de stellingen stond. We kamden de tempel uit langs alle kanten en deden het weer op onze onorthodoxe manier. Iedereen volgt de pijlen van de bezoekrichting, wij natuurlijk niet en lopen kriskras door de tempel heen. Hierdoor kwamen we op plekken waar geen toerist kwam en zo konden we schitterende foto's maken van dit majestueuze wereldwonder.
Het blijft een immens bouwwerk maar zoals Koen zei, is Petra in Jordanië net ietsje meer 'whaaaaw' omdat het zich ook nog eens in een schitterende natuur bevindt. Het gebouw op zich is monumentaal maar na een tijdje heb je het gevoel een beetje steeds hetzelfde te zien omdat de stenen allemaal hetzelfde lijken. Maar het is en blijft een must, gelieve ons niet verkeerd te begrijpen :-)
's Middags een 'fraai raai' gegeten bij 007 en de drank kregen we er gratis bij. De conversaties hier zijn wel leuk door dat zij de 'L' niet kunnen uitspreken en soms laatste lettergrepen niet uitspreken. 'Hello mista', you want fraai raai. Yes mem with pineapple please. Ok mista, we asso have crocodaai, you traai? No thank you mem, maybe next time. Ok, madaam you wanne baai scar? Only 1 dolla, vely tsiep praai fol you.
Hier en daar zitten op de sites in en rond Angkor kleine traditionele muziekbandjes te spelen. Meestal zijn het slachtoffers van de landmijnen die nog met 1 pink een tokkelinstrument bespelen of met een stuk arm kloppen op een tam tam. Sommigen zijn totaal verminkt, slechts nog 1 stuk ledemaat en meestal dan ook nog eens zonder ogen. Zielig om zien Mr. President of the United States. Yes, you can... help them..
Na een ganse voormiddag rond gelopen te hebben in Angkor Wat fietsten we na de middag nog eens terug naar Angkor Thom en de Bayon om nieuwe foto's te gaan maken. Het licht was veel beter dan eergisteren. Nadien verder naar 'Preah Khan', de laatste tempel die we samen deden. De vrouwtjes waren moe gefietst en blonde Cav, nota bene de beste fietser van het 'peleton' zoals hij het zelf zegt, zijn gat deed pijn. Allemaal mietjes :-) dus fietste ik het lange Angkor parcours dan maar op mijn alleen. Zo won ik elke tussensprint en was ik ook nog eens eindwinnaar van de dag. Ook mij gat deed pijn maar...
Er waren nog enkele zeer leuke tempels te bezichtigen zoals 'Neak Pean', 'Ta Som', 'East Mebon', 'Pre Rup' maar het mooie van deze tocht was dat je op het einde fietste op het mooie Cambodjaanse platteland. De mensen waren de rijstvelden aan het klaarmaken voor een nieuwe plant. Heerlijk fietsen en hier en daar eens stoppen om eens te lachen naar de mensen en zo een vriendelijke lach terugkrijgen. Heerlijk land.
's Avonds terug naar downtown Siem Reap en alweer, ja alweer, heerlijk gegeten in het 'Khmer Restaurant'. Tja, het eten is hier uitstekend hoor. Dat begin ik ook te merken aan mijn t-shirt dat iets boller staat :-) Dit wordt hard trainen na de vakantie.
Dit was een supermooie dag en ook meteen het einde in Siem Reap. Morgen rijden we naar Phnom Penh, de hoofdstad.
Rustdag en nietsdoen.
Eergisteren hebben we een snipperdag genomen. Iedereen sliep wat langer (ik hoopte dit ook te kunnen) maar ik was vroeg op en genoot van de rust en een ontbijt alleen :-( Toen iedereen uiteindelijk op was en ontbeten had, relaxten we een beetje door te lezen en wat te zwemmen. In de namiddag gingen we dan naar Siem Reap city, naar de oude markt en de buurt rond Pub Street. Het was zeer warm en zelfs zonder inspanning begon je te zweten. We kochten hier en daar wat prullaria zoals sjaals en de tradtionele krama's.
Rond 6u spraken we terug af om te gaan eten. De luie slenterdag zat er bijna op. We genoten eerst nog van een heerlijke maaltijd met een flesje witte wijn en daarna terug hotelwaarts om nog wat te poolen. Veel meer is er niet te melden van deze luie dag. Morgen nog wat meer tempels rond Angkor.
Rond 6u spraken we terug af om te gaan eten. De luie slenterdag zat er bijna op. We genoten eerst nog van een heerlijke maaltijd met een flesje witte wijn en daarna terug hotelwaarts om nog wat te poolen. Veel meer is er niet te melden van deze luie dag. Morgen nog wat meer tempels rond Angkor.
dinsdag 31 juli 2012
Enkele video impressies
Meegenieten van het regenseizoen.
Ritje met de bamboo-train in Battambang
Boottocht naar Siem Reap over Tonlé Sap meer
Verkenning Angkor Wat
Vandaag stond Angkor (Wat) op het programma. We besloten het gebied met de fiets te verkennen. De kleine tour was ongeveer 15km fietsen en we deden deze in omgekeerde richting zodat we 'top of the bill' Angkor Wat gingen zien. Eerst moet je de tickets gaan aanschaffen: $ 40 voor 3 dagen. Ze nemen een foto van u en binnen de minuut wordt dit uitgeprint op je toegangsticket. Vandaar gaat het dan verder richting tempels en aan de grote splitsing reden wij dus eerst naar Srah Srang. Daar aangekomen merkte ik op dat ik mijn memory-card van mijn fototoestel was vergeten.Ik sprak daar de eerste de beste brommerrijder aan en die voerde me snel naar ons hotel en terug. Terug aangekomen bij de tempel had ik een tweede probleem. Ik had de sleutel van ons fietsslot ergens verloren. Die moest waarschijnlijk uit mijn zakken zijn gevallen ergens onderweg. Koen en ik snel op zoek naar iemand die ons kon helpen. Binnen de twee minuten vond Koen een meisje met een ijzerzaag en al snel waren we bevrijd uit onze (mijn) hachelijke situatie.
En zo konden we weer verder. De zon kwam er af en toe eens door en dat was voor Hilde een ware kwelling want zij was het meeste van ons allemaal verbrand. Haar benen zagen er uit als twee rode pepers terwijl wij meer op wortelen leken :-) Tja, wie met vuur speelt ...
Onze volgende tempel was Ta Prohm, wat een zeer mooie tempel was. Vervolgens naar Ta Keo, de oafgewerkte tempel. Hier aten we ook ons middagmaal. Ondanks de toeristische drukte hier vielen de prijzen zeer goed mee. We betaalden $ 2 voor een schotel.
Na het middagmaal stond het serieuzere werk op het programma. Eerst moesten we nog een hevige plensbui verwerken en dan naar Angkor Thom met de beroemde 'Bayon' een tempel gewijd aan een of andere godheid wiens gezicht maar liefst 216 werd afgebeeld tot meerdere eer en glorie van de hedendaagse fotograaf. Naast deze bekende 'Bayon' is ook Baphuon met een zeer lange 'catwalk' als toegang tot de tempel. Alleen spijtig dat je deze tempel niet kon bezoeken.
Het was ondetussen al na 5 uur dus restte er ons geen tijd meer voor Angkor Wat. We namen nog enkele foto's aan de 'gates' van Angkor Thom want Koen moest en zou een foto willen met zijn hoofd achter een beeld waarvan het hoofd al eeuwen was verdwenen. Ik moet zeggen met Koen zijn hoofd er op zag het beeld er nog goddelijker uit dan waarschijnlijk ooit vorheen. We reden terug naar huis en passeerden Angkor Wat, die we overmorgen gaan verkennen.
's Avonds gingen we eten in het oude stadsgedeelte van Siem Reap dat ondanks vele negatieve verhalen zeker niet te toeristisch was. Niemand was ook opdringig. We aten in een klein local restaurant en bestelden er ook een flesje franse Sauvignon voor amper $8. Ik at er nota bene 'crocodile' maar dat was niet zo speciaal. Aangekomen in ons hotel doodden we de rest van de avond en vroege nacht met 'poolen' en het nuttigen van enkele 'Angkorkes' of moet ik zeggen 'encore-kes' (biertjes). Annick en Hilde skypten nog met het thuisfront Voila, einde van een leuke dag. Morgen een dagje relax met verkenning van de stad Siem Reap. Overmorgen dan deel twee van onze tempelbezoeken. Goodnight Belgium.
..
En zo konden we weer verder. De zon kwam er af en toe eens door en dat was voor Hilde een ware kwelling want zij was het meeste van ons allemaal verbrand. Haar benen zagen er uit als twee rode pepers terwijl wij meer op wortelen leken :-) Tja, wie met vuur speelt ...
Onze volgende tempel was Ta Prohm, wat een zeer mooie tempel was. Vervolgens naar Ta Keo, de oafgewerkte tempel. Hier aten we ook ons middagmaal. Ondanks de toeristische drukte hier vielen de prijzen zeer goed mee. We betaalden $ 2 voor een schotel.
Na het middagmaal stond het serieuzere werk op het programma. Eerst moesten we nog een hevige plensbui verwerken en dan naar Angkor Thom met de beroemde 'Bayon' een tempel gewijd aan een of andere godheid wiens gezicht maar liefst 216 werd afgebeeld tot meerdere eer en glorie van de hedendaagse fotograaf. Naast deze bekende 'Bayon' is ook Baphuon met een zeer lange 'catwalk' als toegang tot de tempel. Alleen spijtig dat je deze tempel niet kon bezoeken.
Het was ondetussen al na 5 uur dus restte er ons geen tijd meer voor Angkor Wat. We namen nog enkele foto's aan de 'gates' van Angkor Thom want Koen moest en zou een foto willen met zijn hoofd achter een beeld waarvan het hoofd al eeuwen was verdwenen. Ik moet zeggen met Koen zijn hoofd er op zag het beeld er nog goddelijker uit dan waarschijnlijk ooit vorheen. We reden terug naar huis en passeerden Angkor Wat, die we overmorgen gaan verkennen.
's Avonds gingen we eten in het oude stadsgedeelte van Siem Reap dat ondanks vele negatieve verhalen zeker niet te toeristisch was. Niemand was ook opdringig. We aten in een klein local restaurant en bestelden er ook een flesje franse Sauvignon voor amper $8. Ik at er nota bene 'crocodile' maar dat was niet zo speciaal. Aangekomen in ons hotel doodden we de rest van de avond en vroege nacht met 'poolen' en het nuttigen van enkele 'Angkorkes' of moet ik zeggen 'encore-kes' (biertjes). Annick en Hilde skypten nog met het thuisfront Voila, einde van een leuke dag. Morgen een dagje relax met verkenning van de stad Siem Reap. Overmorgen dan deel twee van onze tempelbezoeken. Goodnight Belgium.
..
zondag 29 juli 2012
Met de boot naar Siem Reap
Bedoeling was om 6u op te staan maar een huwelijksfeestje stak hier een stokje voor en zo waren we om 5u al op. Hier duren trouwfeesten drie dagen en worden begeleid met loeiharde muziek. Ze eindigen rond 9u 's avonds en beginnen dus opnieuw om 5u in de morgen. Als je dus zoals ons recht tegenover een huwelijksfeest slaapt dan heb je het vlaggen natuurlijk.
De hoteleigenaar gaf ons nog elk een sjaal kado en een tros bananen voor onderweg. Onze boottrip zou ongeveer 7 uur duren. 'Stipt' om 3 na 7 vertrok onze gammele sloep richting Siem Reap over het Tonlé Sap meer. Het druppelde bij vertrek maar toch namen Koen en ik plaats op het dak om zo beter foto's te kunnen nemen van de omgeving. Het eerste gedeelte van de tocht is zeer mooi omdat de rivier nog zeer smal is en je regelmatig dorpen langs het water passeert. Naarmate de tocht vordert zie je ook meer en meer 'floating villages', drijvende dorpen. In het begin moet de chauffeur ook heel wat werk verrichten om deze oude sloep doorheen dit meanderende landschap te loodsen. Bij laag water (droog seizoen) moeten sommige boten zelf met de hand vooruit geduwd worden. Vandaag gelukkig niet omdat het genoeg geregend had.
We aten ons ontbijt (broodje banaan, broodje kaas en confituur, verse succulente mango's) op het dak van de boot. Het was ondertussen licht bewolkt geworden en niet meer dat grauwe weer van deze morgen.
Een zwak zonnetje zorgde er wel voor dat we allemaal goed verbrand van de boot stapten in de namiddag ondanks de vele zonnecrème.
Wat opvalt tijdens deze boottocht is de armoede aan de oevers van de rivier. Je komt veel paalwoningen tegen (soms alleen - soms in groep) maar de schrijnende armoede is er zo van af te lezen. De mensen die hier wonen leven van visvangst en rijst. Wij veronderstellen dat dit een zwaar leven is maar deze mensen kennen natuurlijk niks anders. Vanaf hun geboorte leven ze op het water. Maar altijd die warmte en vooral vochtigheid moet zwaar zijn. Het is een zeer aparte wereld die je voorbij glijdt en je toch wel eens met de voeten op de grond zet. Onze tocht duurde uiteindelijk een kleine 8 uur en bij aankomst aan de pier stond een tuk-tuk ons op te wachten om ons naar ons hotel, 13km verderop, te brengen. We zitten net buiten het oude stadscentrum van Siem Reap in een zeer toffe locatie. Zeer idyllisch zelfs en ook een beetje duurder dan in Battambang.
Morgen naar de tempels van Angkor Wat. Al jaren spoken ze door mijn hoofd en morgen mag ik ze aanschouwen. Ik kijk er naar uit. We blijven hier drie dagen wat ons toch de tijd geeft het een en ander te doen en te bezoeken.
De hoteleigenaar gaf ons nog elk een sjaal kado en een tros bananen voor onderweg. Onze boottrip zou ongeveer 7 uur duren. 'Stipt' om 3 na 7 vertrok onze gammele sloep richting Siem Reap over het Tonlé Sap meer. Het druppelde bij vertrek maar toch namen Koen en ik plaats op het dak om zo beter foto's te kunnen nemen van de omgeving. Het eerste gedeelte van de tocht is zeer mooi omdat de rivier nog zeer smal is en je regelmatig dorpen langs het water passeert. Naarmate de tocht vordert zie je ook meer en meer 'floating villages', drijvende dorpen. In het begin moet de chauffeur ook heel wat werk verrichten om deze oude sloep doorheen dit meanderende landschap te loodsen. Bij laag water (droog seizoen) moeten sommige boten zelf met de hand vooruit geduwd worden. Vandaag gelukkig niet omdat het genoeg geregend had.
We aten ons ontbijt (broodje banaan, broodje kaas en confituur, verse succulente mango's) op het dak van de boot. Het was ondertussen licht bewolkt geworden en niet meer dat grauwe weer van deze morgen.
Een zwak zonnetje zorgde er wel voor dat we allemaal goed verbrand van de boot stapten in de namiddag ondanks de vele zonnecrème.
Wat opvalt tijdens deze boottocht is de armoede aan de oevers van de rivier. Je komt veel paalwoningen tegen (soms alleen - soms in groep) maar de schrijnende armoede is er zo van af te lezen. De mensen die hier wonen leven van visvangst en rijst. Wij veronderstellen dat dit een zwaar leven is maar deze mensen kennen natuurlijk niks anders. Vanaf hun geboorte leven ze op het water. Maar altijd die warmte en vooral vochtigheid moet zwaar zijn. Het is een zeer aparte wereld die je voorbij glijdt en je toch wel eens met de voeten op de grond zet. Onze tocht duurde uiteindelijk een kleine 8 uur en bij aankomst aan de pier stond een tuk-tuk ons op te wachten om ons naar ons hotel, 13km verderop, te brengen. We zitten net buiten het oude stadscentrum van Siem Reap in een zeer toffe locatie. Zeer idyllisch zelfs en ook een beetje duurder dan in Battambang.
Morgen naar de tempels van Angkor Wat. Al jaren spoken ze door mijn hoofd en morgen mag ik ze aanschouwen. Ik kijk er naar uit. We blijven hier drie dagen wat ons toch de tijd geeft het een en ander te doen en te bezoeken.
Fietsen naar Ek Phnom
Onze homestay zat er op. Ik deelde nog wat t-shirts uit en we namen ons laatste ontbijt bij onze familie. We namen afscheid en reden met Bath terug naar het centrum van Battambang waar we reserveerden in het Royal Hotel. De homestay en rondrit met Bath waren een schitterende ervaring, we hadden ervan genoten.
Na een korte opfrissing en het wassen van enkele kleren gingen we op verkenning in de stad. Het was stralend weer met stapelwolken en hier een daar een zonnetje. We gingen naar de lokale markt en beslisten al gauw om fietsen te huren om zo wat afkoeling te hebben. We huurden fietsen voor $ 1,5 voor een halve dag. Battambang heeft het beste toeristische bureau van Cambodja, dus wij daarheen. Natuurlijk was het uitgerekend vandaag gesloten. Wij dan maar op stap en ik wist van een tempel, Phnom Ek, op ongeveer 12 km. Wij daarheen. Maar omdat de lucht er plots heel onheilspellend uitzag, gingen we voor alle zekerheid eerst eten. Hilde zag een restaurantje waar heel wat locals zaten dus daar moesten we zijn. In een zeer bombastisch interieur aten we vier eenvoudige Khmer-schotels die ons allemaal samen $10 kosten. Spotgoedkoop maar weeral eens lekker.
De lucht was opgeklaard en het had zelfs niet geregend. Wijle weer weg op onze Aziatische fietsen richt Phnom Ek. Gedurende de ganse rit niets anders dan wuivende kinderen en vriendelijke mensen die je toelachen. Zonder enig probleem vonden we onze tempel. Niks spectaculairs maar wel een leuk tochtje. Het begon terug wat te miezeren dus besloten we terug te keren langs de andere kant van de rivier om zo andere dingen te zien. We waren amper een halve kilometer verder of de hemelsluizen gingen op. En als ik zeg open, dan was het open want de regen viel met bakken uit de lucht, met heel veel bakken. Gelukkig waren we juist in de buurt van een huis en we liepen er heen.
De eigenaar wenkte ons ook om te komen schuilen. Geen haar op ons hoofd die er zou aan denken vier 'jappen' te laten schuilen voor de regen die juist Gent of Brugge aan het bezoeken zijn. Hier is dat allemaal geen probleem. Het regende ongeveer 10 minuten en toen was de bui over. Wij dus terug op de fiets maar omdat de weg waarop we reden was herschapen in een modderpoel moesten we terug naar de andere (geasfalteerde) kant van de rivier. Terug gingen de hemelsluizen open maar dan nog harder dan daarnet. Wij weer naar het eerste beste Cambodjaanse huis om te schuilen. Niemand die er ook maar een probleem van maakte. De lucht zat ondertussen potdicht en de hemelsluizen bleven maar water spuiten. En wij reden van huis naar huis om te schuilen en hier een daar kochten we dan iets. Een flesje water, vier poncho's in elk een verschillende kleur van 10 frank. We zagen eruit als de teletubbies op de fiets. Liters water had het geregend en plots was het dan weer gedaan zodat we terug in Battambang city kwamen. Hier kochten we dan onze piknik voor morgen omdat we met de boot naar Siem Reap gingen varen en deze tocht duurde toch ongeveer 7 uur. 's Avonds gingen we eten in de White Rose, een beter restaurant in town. Terug een overheerlijke maaltijd met wijn erbij voor $23 en een mooi Cambodjaantje dat ons bediende. Meer moest dat weer niet zijn. Morgen de boot op met hopelijk iets beter weer.
Na een korte opfrissing en het wassen van enkele kleren gingen we op verkenning in de stad. Het was stralend weer met stapelwolken en hier een daar een zonnetje. We gingen naar de lokale markt en beslisten al gauw om fietsen te huren om zo wat afkoeling te hebben. We huurden fietsen voor $ 1,5 voor een halve dag. Battambang heeft het beste toeristische bureau van Cambodja, dus wij daarheen. Natuurlijk was het uitgerekend vandaag gesloten. Wij dan maar op stap en ik wist van een tempel, Phnom Ek, op ongeveer 12 km. Wij daarheen. Maar omdat de lucht er plots heel onheilspellend uitzag, gingen we voor alle zekerheid eerst eten. Hilde zag een restaurantje waar heel wat locals zaten dus daar moesten we zijn. In een zeer bombastisch interieur aten we vier eenvoudige Khmer-schotels die ons allemaal samen $10 kosten. Spotgoedkoop maar weeral eens lekker.
De lucht was opgeklaard en het had zelfs niet geregend. Wijle weer weg op onze Aziatische fietsen richt Phnom Ek. Gedurende de ganse rit niets anders dan wuivende kinderen en vriendelijke mensen die je toelachen. Zonder enig probleem vonden we onze tempel. Niks spectaculairs maar wel een leuk tochtje. Het begon terug wat te miezeren dus besloten we terug te keren langs de andere kant van de rivier om zo andere dingen te zien. We waren amper een halve kilometer verder of de hemelsluizen gingen op. En als ik zeg open, dan was het open want de regen viel met bakken uit de lucht, met heel veel bakken. Gelukkig waren we juist in de buurt van een huis en we liepen er heen.
De eigenaar wenkte ons ook om te komen schuilen. Geen haar op ons hoofd die er zou aan denken vier 'jappen' te laten schuilen voor de regen die juist Gent of Brugge aan het bezoeken zijn. Hier is dat allemaal geen probleem. Het regende ongeveer 10 minuten en toen was de bui over. Wij dus terug op de fiets maar omdat de weg waarop we reden was herschapen in een modderpoel moesten we terug naar de andere (geasfalteerde) kant van de rivier. Terug gingen de hemelsluizen open maar dan nog harder dan daarnet. Wij weer naar het eerste beste Cambodjaanse huis om te schuilen. Niemand die er ook maar een probleem van maakte. De lucht zat ondertussen potdicht en de hemelsluizen bleven maar water spuiten. En wij reden van huis naar huis om te schuilen en hier een daar kochten we dan iets. Een flesje water, vier poncho's in elk een verschillende kleur van 10 frank. We zagen eruit als de teletubbies op de fiets. Liters water had het geregend en plots was het dan weer gedaan zodat we terug in Battambang city kwamen. Hier kochten we dan onze piknik voor morgen omdat we met de boot naar Siem Reap gingen varen en deze tocht duurde toch ongeveer 7 uur. 's Avonds gingen we eten in de White Rose, een beter restaurant in town. Terug een overheerlijke maaltijd met wijn erbij voor $23 en een mooi Cambodjaantje dat ons bediende. Meer moest dat weer niet zijn. Morgen de boot op met hopelijk iets beter weer.
zaterdag 28 juli 2012
Verkenning van Battambang
'A horrible night' hadden we achter de rug. De locals kruipen hier in hun hangmap als wij nog onze digestief moeten drinken, ze gaan slapen met de kippen maar vooral... ze worden wakker voor de 'rooster' begint te kakelen. Rechts van ons woonden waarschijnlijk enkele islamieten want om een uur of vier begon de moskee te schreeuwen dat Allah eten moest krijgen voor zonsopgang want het is momenteel ramadan, en links van ons was een trouwfeest aan de gang en de muziek schalde nog luider dan die uitgehongerde muezzin van de moskee van de andere kant. Bovendien was het de ganse nacht warm, superwarm waardoor we weinig of niet geslapen hadden.
Geen erg, we zijn dat gewoon. Dus het eerste kwartier van de dag was het trekken en sleuren om die ogen open te krijgen, de wallen plat te duwen en alles in plooi te krijgen. Het ontbijt was een lekker broodje met een omelet en wat rauwe groentjes. Alles opgegeten en we waren klaar voor ons brommeravontuur met Bath. We moesten elk achterop een brommertje en zo werden we rondgereden in het Battambangse platteland. Onze eerste tussenstop was ergens langs de straat waar stukken bamboo lagen te roosteren. Die bamboostengels waren volgepropt met dessertrijst en werden geroosterd-gerookt en dit was voorwaar niet zo slecht om eten. En betje verder gingen we naar een fish-fight farm. Inderdaad, hier werden vissen getraind om te doden voor 'big money'. Net zoals hanengevechten maar dan met vissen. De (mannelijke) vissen zaten in bokalen met een stuk karton ertussen. Telkens het karton werd weggehaald en ze zagen elkaar door het glas begonnen die vissen zich zeer wild te gedragen. Tijdens een echte 'fish-fight' zat er ergens in het midden van een bokaal een wijfje afgesloten en werden twee mannetjes losgelaten en die vochten dan tot de dood er op volgde. De winnaar mocht dan waarschijnlijk voor kaviaar zorgen. Op het zelfde 'illegale' erf maakten ze ook rijstwijn. Proeven om halftien...
Daarna reden we verder langs kleine weggetjes, overal vriendelijke cambodiaantjes die ons vriendelijk toewuifden: hello, susadai, barang en nog meer fraais van dat. En wij terug: hello, susadai... Onze volgende halte was een rijst-noodle farm. Hier maakten ze nog op traditionele wijze de rijstnoodles. Een vrij intensieve arbeid voor iets dat bij-god amper 15 seconden in onze mond vertoeft. Maar tis natuurlijk wel lekker. Vervolgens bezochten we een spinnerij waar ik enkele krama's (lokale sjaals) kocht, een rijstpapier-makerij en een krokodillenfarm. We kwamen op plaatsen waar geen enkele toerist kwam. Enkel wij en Sambath onze schitterende gids, onze vriend voor het leven die hij zou worden. 's Middags gingen we eten nabij Phnom Sampeu, een berg waarop een boeddhistische tempel stond. We aten er allemaal een alweer overheerlijk noodle-soepje. Daarna beklommen we de berg en gaf Bath ons nog wat meer uitleg over wat de Rode Khmer hier allemaal uitrichtten. Boven was er ook een grot waar mensen naar beneden werden gestort omdat ze onderwijzer, beambte of gewoon gestudeerd hadden. 1 iemand overleefde deze gruwel. Stille getuigen zijn enkele menselijke resten zoals schedels, beenderen,... Dit belooft voor de 'killings fields' binnenkort.
Daarna reed Bath met ons nog naar de 'bamboo' trein. Wat dit is moet je maar eens opzoeken op internet. Op zich wel leuk maar eigenlijk een 'tourist-trap'. Het leuke was wel aan het tussenstation het 'madammeke' dat we daar troffen. Ze zat te haken en verkocht krama's. Ik kocht twee krama's voor $ 5 bij god en zij was overgelukkig want nu kon ze terug geld vrijmaken voor haar kinderen. Koen kocht ook nog een drankje en z o werd ze nog gelukkiger. De 'Mekong' maakte haar ogen vochtig. Ze was echt blij... en wij ook.
Daarna was het terug richting homestay. We kregen vandaag van Bath's vrouw de meest heerlijke maaltijd van alle maaltijden die ik ooit mocht nuttigen in Azië. Mijn reisgezellen likten duimen en vingers en genoten met volle teugen. Dit was een heerlijke lange dag.
Geen erg, we zijn dat gewoon. Dus het eerste kwartier van de dag was het trekken en sleuren om die ogen open te krijgen, de wallen plat te duwen en alles in plooi te krijgen. Het ontbijt was een lekker broodje met een omelet en wat rauwe groentjes. Alles opgegeten en we waren klaar voor ons brommeravontuur met Bath. We moesten elk achterop een brommertje en zo werden we rondgereden in het Battambangse platteland. Onze eerste tussenstop was ergens langs de straat waar stukken bamboo lagen te roosteren. Die bamboostengels waren volgepropt met dessertrijst en werden geroosterd-gerookt en dit was voorwaar niet zo slecht om eten. En betje verder gingen we naar een fish-fight farm. Inderdaad, hier werden vissen getraind om te doden voor 'big money'. Net zoals hanengevechten maar dan met vissen. De (mannelijke) vissen zaten in bokalen met een stuk karton ertussen. Telkens het karton werd weggehaald en ze zagen elkaar door het glas begonnen die vissen zich zeer wild te gedragen. Tijdens een echte 'fish-fight' zat er ergens in het midden van een bokaal een wijfje afgesloten en werden twee mannetjes losgelaten en die vochten dan tot de dood er op volgde. De winnaar mocht dan waarschijnlijk voor kaviaar zorgen. Op het zelfde 'illegale' erf maakten ze ook rijstwijn. Proeven om halftien...
Daarna reden we verder langs kleine weggetjes, overal vriendelijke cambodiaantjes die ons vriendelijk toewuifden: hello, susadai, barang en nog meer fraais van dat. En wij terug: hello, susadai... Onze volgende halte was een rijst-noodle farm. Hier maakten ze nog op traditionele wijze de rijstnoodles. Een vrij intensieve arbeid voor iets dat bij-god amper 15 seconden in onze mond vertoeft. Maar tis natuurlijk wel lekker. Vervolgens bezochten we een spinnerij waar ik enkele krama's (lokale sjaals) kocht, een rijstpapier-makerij en een krokodillenfarm. We kwamen op plaatsen waar geen enkele toerist kwam. Enkel wij en Sambath onze schitterende gids, onze vriend voor het leven die hij zou worden. 's Middags gingen we eten nabij Phnom Sampeu, een berg waarop een boeddhistische tempel stond. We aten er allemaal een alweer overheerlijk noodle-soepje. Daarna beklommen we de berg en gaf Bath ons nog wat meer uitleg over wat de Rode Khmer hier allemaal uitrichtten. Boven was er ook een grot waar mensen naar beneden werden gestort omdat ze onderwijzer, beambte of gewoon gestudeerd hadden. 1 iemand overleefde deze gruwel. Stille getuigen zijn enkele menselijke resten zoals schedels, beenderen,... Dit belooft voor de 'killings fields' binnenkort.
Daarna reed Bath met ons nog naar de 'bamboo' trein. Wat dit is moet je maar eens opzoeken op internet. Op zich wel leuk maar eigenlijk een 'tourist-trap'. Het leuke was wel aan het tussenstation het 'madammeke' dat we daar troffen. Ze zat te haken en verkocht krama's. Ik kocht twee krama's voor $ 5 bij god en zij was overgelukkig want nu kon ze terug geld vrijmaken voor haar kinderen. Koen kocht ook nog een drankje en z o werd ze nog gelukkiger. De 'Mekong' maakte haar ogen vochtig. Ze was echt blij... en wij ook.
Daarna was het terug richting homestay. We kregen vandaag van Bath's vrouw de meest heerlijke maaltijd van alle maaltijden die ik ooit mocht nuttigen in Azië. Mijn reisgezellen likten duimen en vingers en genoten met volle teugen. Dit was een heerlijke lange dag.
De grens over naar Cambodja
Bangkok zat er op. En gecharterd busje bracht ons naar de grens. Een tocht van ongeveer 280 km. Eerst door het drukke ochtend verkeer van Bangkok, dat al gauw een uur in beslag nam. Daarna enkele tussenstops en uiteindelijk kwamen we tegen 12.15u aan in Aranya Prathet. En daar begon het. Gewiekste kerels proberen je van alles aan de hand te doen zoals visa, taxi's, bussen, hulp bij de overgang aan de grens,... Kortom, hier wordt je er opgelegd als je niet goed voorbereid bent. Visa's kosten hier veel en alles moet betaald worden. Ik had hier een contactpersoon en die begeleidde ons. Eerst moet je afscheid gaan nemen bij de Thaise douaniers. Wij dachten dat dit reeds de grens naar Cambodja was maar dat verliep te vlot. Nee, voor Cambodja binnen te gaan moesten we nog een eind verder sleuren met onze bagage naar een groezelig kot. Daar duurde de administratie iets langer maar al bij al verliep het vrij vlot. Maar dan ben je er nog niet (je bent wel in Cambodja) want dan komt een busje je ophalen en wordt je naar een centraal busstation gevoerd en daar kan je dan op zoek naar een bus of taxi of wordt dit allemaal voor u tegen betaling geregeld.
Wij namen twee taxi's naar Battambang, alhoewel er nergens een taxi teken te bemerken viel. Gewoon twee aftandse Toyota Camry's. Het was ondertussen 15u en de rit naar Battambang duurde nog 2 uur. De taxi-chauffeur laadde eerst ergens nog een zak van 50 kg rijst in de auto, pikte onderweg nog iemand op en toeterde er op los telkens hij een bekende zag. Tegen 17u waren we dan uiteindelijk in Battambang waar Sambath (contact) ons opwachtte. We hadden met een homestay geregeld ergens in de jungle van Cambodja. Maar ook dit verliep vlot en na een ritje van 40 minuten kwamen we eindelijk aan bij ons homestay-family. Een groot verschil met de drukte van Bangkok gisteren. Dit was een woning op palen waar redelijk wat volk rondliep: grootvader, grootmoeder, mannen, vrouwen en kinderen. Er was een kot om te kakken en te plassen en een kot om te douchen, nou ja, water over u te kappen :-) Ik had al erger meegemaakt. Eten deden we buiten onder het huis. De keuken stelde niet veel voor maar de gerechten die ze op tafel toverden waren super lekker. We kregen een gele curry en nog veel ander lekkers. Super maaltijd! En daarna, hebben we dan maar pintjes gedronken en veel gepraat met Sambath over zijn jeugd en zijn ervaringen met het rode Khmer Regime, Pol Pot en de burgeroorlog. Schrijnend om te aanhoren wat hier allemaal gebeurd was. Sambath had dit allemaal meegemaakt in zijn jeugd dus de herinneringen waren nog levend. Hij kon zelfs tot op de dag zeggen wanneer Pol Pot verdreven was. Zo diep zit de haat in hun ziel. Wat me bijbleef die avond en wat ik niet wist is dat Pol Pot niet een naam was maar een afkorting dat die massamoordenaar gebruikte. Pol Pot = Political Potential
De temperatuur 's avonds was denk ik nog steeds 35°. Slapen zou dus een kwelling worden en dat was het ook maar hierover natuurlijk morgen. Een lastige dag mar al bij al vlot verlopen en onze homestay en Sambath waren voltreffers. We love Cambodia!
woensdag 25 juli 2012
Fietsen in Bangkok
Gisterenavond een beetje te lang op het terras gezeten en dat liet zich voelen deze morgen. De nacht was kort maar dit gingen we er uitzweten op onze fietstocht. Met 'Recreational Bangkok Bikers' haden we een fietstocht van een halve dag geboekt. Met de taxi dwars door Bangkok deze morgen op zoek naar de afspraakplaats. We werden al snel geconfronteerd met de hectiek van deze stad. Files en nog eens files.
Uiteindelijk kwamen we met tien minuten vertraging aan en konden we onze tocht beginnen. In het eerste gedeelte fietsten we vooral door de oude en armere wijken van Bangkok, de slums. Sommige steegjes waren amper een meter dik. De mensen leven er letterlijk op elkaar maar altijd en overal weer die vriendelijkheid: Sawadhee Kha en Sawadhee Khap. Het eerste zeggen de dames en het andere de heren :-).
Om mijn gezelschap weer even te laten wennen aan het leven in België bezochten we ook een lagere school in de slums. De kinderen krijgen van de gemeenschap allemaal een uniform en worden zeer goed verzorgd.
Koen kon het natuurlijk niet laten van de kinderen te animeren en al snel stond de ganse klas recht en zongen ze uit volle borst. Een borst in Thailand moet je wel met een korreltje zout nemen.
Na het schooltje bezochten we ook nog een tempel en kregen we ook een lekkere kleine maaltijd voorgeschoteld. We staken de levensader (Chayo Praya) van Bangkok over en reden aan de overkant in totale groene rust temidden van bananenplantages en groene jungle. Dwars er doorheen lag een betonnen strook voor de fietsen en brommers. Een totaal andere wereld in Bangkok. Daarna terug met de overzet en onszelf een weg banend tussen het drukke verkeer kwamen we terug op onze vertrekplaats. Een tussensprintje werd op Cavendishiaanse manier natuurlijk gewonnen door...
Met de taxi terug naar ons hotel waaar we na de middag eens lekker niks gedaan hebben. Met een boekje aan het zwembad lekker geluierd in een gesluierde zon. Ondertussen waren ook mijn kostuum en Koen zijn drie hemden gearriveerd. Onvoorstelbaar dat ze zo'n kwaliteit afleveren op 1 dag. Ik denk dat de zwepen op die Bengaaltjes die daar ergens in een muf kot zitten te stikken hard neerkomen. Nietwaar hoor, wij hebben een kleermakerij gekozen die respect heeft voor zijn personeel, ze goed behandeld, vakantiegeld uitbetaald en zorgt voor goede sociale zekerheid. Enfin, dat denken we toch of...
Nu zijn we terug fit en gan we op straat eten. Van elk kraam dat ons passeert eten we iets: lekkere loempia's, wat rijst, noodles en ik af en toe een insectje. Gisteren heb ik maden gegeten vandaag worden het sprinkhanen.
Morgen begint het echte avontuur en rijden we naar Cambodja. Op naar de grens via Aranya Prathet naar Poipet en nadien naar Battambang. Wat we daar gaan beleven weet ik nog niet. We gaan de eerste twee dagen in een kleine gemeenschap gaan leven bij de mensen thuis. Ze hebben daar waarschijnlijk geen internet, dus eventjes geduld voor het volgende verslagje. Nu eerst gaan eten! Doei.
Uiteindelijk kwamen we met tien minuten vertraging aan en konden we onze tocht beginnen. In het eerste gedeelte fietsten we vooral door de oude en armere wijken van Bangkok, de slums. Sommige steegjes waren amper een meter dik. De mensen leven er letterlijk op elkaar maar altijd en overal weer die vriendelijkheid: Sawadhee Kha en Sawadhee Khap. Het eerste zeggen de dames en het andere de heren :-).
Om mijn gezelschap weer even te laten wennen aan het leven in België bezochten we ook een lagere school in de slums. De kinderen krijgen van de gemeenschap allemaal een uniform en worden zeer goed verzorgd.
Koen kon het natuurlijk niet laten van de kinderen te animeren en al snel stond de ganse klas recht en zongen ze uit volle borst. Een borst in Thailand moet je wel met een korreltje zout nemen.
Na het schooltje bezochten we ook nog een tempel en kregen we ook een lekkere kleine maaltijd voorgeschoteld. We staken de levensader (Chayo Praya) van Bangkok over en reden aan de overkant in totale groene rust temidden van bananenplantages en groene jungle. Dwars er doorheen lag een betonnen strook voor de fietsen en brommers. Een totaal andere wereld in Bangkok. Daarna terug met de overzet en onszelf een weg banend tussen het drukke verkeer kwamen we terug op onze vertrekplaats. Een tussensprintje werd op Cavendishiaanse manier natuurlijk gewonnen door...
Met de taxi terug naar ons hotel waaar we na de middag eens lekker niks gedaan hebben. Met een boekje aan het zwembad lekker geluierd in een gesluierde zon. Ondertussen waren ook mijn kostuum en Koen zijn drie hemden gearriveerd. Onvoorstelbaar dat ze zo'n kwaliteit afleveren op 1 dag. Ik denk dat de zwepen op die Bengaaltjes die daar ergens in een muf kot zitten te stikken hard neerkomen. Nietwaar hoor, wij hebben een kleermakerij gekozen die respect heeft voor zijn personeel, ze goed behandeld, vakantiegeld uitbetaald en zorgt voor goede sociale zekerheid. Enfin, dat denken we toch of...
Nu zijn we terug fit en gan we op straat eten. Van elk kraam dat ons passeert eten we iets: lekkere loempia's, wat rijst, noodles en ik af en toe een insectje. Gisteren heb ik maden gegeten vandaag worden het sprinkhanen.
Morgen begint het echte avontuur en rijden we naar Cambodja. Op naar de grens via Aranya Prathet naar Poipet en nadien naar Battambang. Wat we daar gaan beleven weet ik nog niet. We gaan de eerste twee dagen in een kleine gemeenschap gaan leven bij de mensen thuis. Ze hebben daar waarschijnlijk geen internet, dus eventjes geduld voor het volgende verslagje. Nu eerst gaan eten! Doei.
dinsdag 24 juli 2012
Government day...
Hier zit ik nu met Faie aan een massagesalon, Pairin Spa. Koen, Hilde en Annick willen een full body oil massage. Ik haat massages maar starend nar Faie,...nee ik hou echt niet van massages :-( . Fai, nota bene is 24 jaar, had een relatie met een zwitser en regelt hier alles in het massagesalon. Ze heeft zwart lang haar tot...nee, ik hou echt niet van massages.
Vandaag was alles goedkoper, althans dat is wat ze zeiden. Na ons (mijn) vroeg ontbijt zijn we vertrokken voor een stadsverkenning. Koen en Hilde gingen Wat Pra Keo bezoeken en wij gingen ondertussen wat onbekende stadsgedeelten opzoeken omdat we deze tempel reeds gedaan hadden. Maar het bleek vandaag een speciale boeddhistische dag en ook... een dag van de regering om de toeristen van goeie wil te zijn zodat ze in hun homelanden reclame zouden maken voor het oude Siam. De tuk-tuks reden vandaag aan 20 bath voor een volledige dag. Je moest wel goed uitkijken want het waren enkel de tuk-tuks met een nationale vlag op hun dak. Allé, na een ganse uitleg van een vriendelijke thai-en-passant wijle op weg naar Lucky Boedha, Black Boedha, een obligate government-shop waar ze kleren maakten. Natuurlijk waren wij hiervoor niet gekomen en dus waren we er al snel weer weg. Terug met onze tuk-tukdrivers op stap naar alweer een Boedha, een restaurant waar we veel te veel betaalden voor wat moest doorgaan voor een soepje maar eigenlijk niet meer was dan een citroen overgoten met heet water en wat in stukken gehakte kippevleugels of zijn het kippenvleugels. Nadien terug naar een kleding factory, want de (government) tuk-tuk drivers leven hier voor een stuk op. Voor elke toerist die binnenkomt krijgen ze een stempel voor gratis benzine voor hun tuk-tuk. Wij hadden natuurlijk niks nodig en gingen dan terug snel naar buiten met... 1 blazer op maat voor mij en drie hemden voor Koen. De 'loser' zou niet zwichten, maar aangezien Hilde gisteren een BH kocht voor € 2,5 mocht hij zich eens laten gaan hé. Nee nee, hij zou niets kopen....3 hemden, dan hield ik het nog vrij sober met mijn blazerke :-)
Faie vraagt me ondertussen wat ik doe en haar ogen beginnen nog meer te blinken, maar nee, ik hou nog altijd niet van massages. Ze vraagt ook naar mijn leeftijd maar ik vraag haar te schatten,...ze schat natuurlijk jonger. Ik smelt... van de warmte hoor, want het is hier nog altijd 30 graden.
Allé, twas half drie voorbij, Wat Pra Keo dan maar doen maar het bleek nu voor de rest van de dag gesloten. Toeval of niet, er passeerde terug een en-passant Thai, die ons van alles vertelde en het ook nog eens noteerde in ons reisboek. We gingen dus op zijn aanraden een tocht op de Khlongs (kanalen) doen met een longtail boot. Dit was wel fijn omdat je zo op plaatsen komt die je anders niet ziet in Bangkok. Je vaart tussen de paalwoningen of wat daar nog van overschiet en ziet het leven zoals het is. Aanrader!
Nadien terug naar ons hotel, na een tussenstop aan Wat Arun, ja alweer een Boedha tempel.
Vanavond zijn we dan iets gaan eten in 'Pannee' restaurant en het smaakte alweer, onderwijl wat pratend over het leven zoals het is bij ons. Nu zit ik hier nog steeds met Faie, terwijl de rest op de massagetafel ligt en straks zal geuren naar de meest heerlijke oliën. Faie heeft lange benen en draagt een kort rokje, maar nog altijd heb ik het niet voor massages. Ze vraagt mij een berichtje op te stellen in het frans naar haar ex-zwitsers lief: 'ik mis je en hoe gaat het met u?' Ik schrijf hem: loser, ik zit hier met een sympathieke belg naast mij, ik mis je niet meer :-)
Zou Faie ook een en-passant Thai zijn of zou ik hier nog eens passeren...en passent...?
Vandaag was alles goedkoper, althans dat is wat ze zeiden. Na ons (mijn) vroeg ontbijt zijn we vertrokken voor een stadsverkenning. Koen en Hilde gingen Wat Pra Keo bezoeken en wij gingen ondertussen wat onbekende stadsgedeelten opzoeken omdat we deze tempel reeds gedaan hadden. Maar het bleek vandaag een speciale boeddhistische dag en ook... een dag van de regering om de toeristen van goeie wil te zijn zodat ze in hun homelanden reclame zouden maken voor het oude Siam. De tuk-tuks reden vandaag aan 20 bath voor een volledige dag. Je moest wel goed uitkijken want het waren enkel de tuk-tuks met een nationale vlag op hun dak. Allé, na een ganse uitleg van een vriendelijke thai-en-passant wijle op weg naar Lucky Boedha, Black Boedha, een obligate government-shop waar ze kleren maakten. Natuurlijk waren wij hiervoor niet gekomen en dus waren we er al snel weer weg. Terug met onze tuk-tukdrivers op stap naar alweer een Boedha, een restaurant waar we veel te veel betaalden voor wat moest doorgaan voor een soepje maar eigenlijk niet meer was dan een citroen overgoten met heet water en wat in stukken gehakte kippevleugels of zijn het kippenvleugels. Nadien terug naar een kleding factory, want de (government) tuk-tuk drivers leven hier voor een stuk op. Voor elke toerist die binnenkomt krijgen ze een stempel voor gratis benzine voor hun tuk-tuk. Wij hadden natuurlijk niks nodig en gingen dan terug snel naar buiten met... 1 blazer op maat voor mij en drie hemden voor Koen. De 'loser' zou niet zwichten, maar aangezien Hilde gisteren een BH kocht voor € 2,5 mocht hij zich eens laten gaan hé. Nee nee, hij zou niets kopen....3 hemden, dan hield ik het nog vrij sober met mijn blazerke :-)
Faie vraagt me ondertussen wat ik doe en haar ogen beginnen nog meer te blinken, maar nee, ik hou nog altijd niet van massages. Ze vraagt ook naar mijn leeftijd maar ik vraag haar te schatten,...ze schat natuurlijk jonger. Ik smelt... van de warmte hoor, want het is hier nog altijd 30 graden.
Allé, twas half drie voorbij, Wat Pra Keo dan maar doen maar het bleek nu voor de rest van de dag gesloten. Toeval of niet, er passeerde terug een en-passant Thai, die ons van alles vertelde en het ook nog eens noteerde in ons reisboek. We gingen dus op zijn aanraden een tocht op de Khlongs (kanalen) doen met een longtail boot. Dit was wel fijn omdat je zo op plaatsen komt die je anders niet ziet in Bangkok. Je vaart tussen de paalwoningen of wat daar nog van overschiet en ziet het leven zoals het is. Aanrader!
Nadien terug naar ons hotel, na een tussenstop aan Wat Arun, ja alweer een Boedha tempel.
Vanavond zijn we dan iets gaan eten in 'Pannee' restaurant en het smaakte alweer, onderwijl wat pratend over het leven zoals het is bij ons. Nu zit ik hier nog steeds met Faie, terwijl de rest op de massagetafel ligt en straks zal geuren naar de meest heerlijke oliën. Faie heeft lange benen en draagt een kort rokje, maar nog altijd heb ik het niet voor massages. Ze vraagt mij een berichtje op te stellen in het frans naar haar ex-zwitsers lief: 'ik mis je en hoe gaat het met u?' Ik schrijf hem: loser, ik zit hier met een sympathieke belg naast mij, ik mis je niet meer :-)
Zou Faie ook een en-passant Thai zijn of zou ik hier nog eens passeren...en passent...?
Aangekomen in Bangkok
Een vlekkeloze vlucht bracht ons veilig in Bangkok waar we al direct een moessonbui over ons heen kregen. De taxi zette ons af op wandelafstand van het hotel maar met zo'n bui is elke wandeling er eentje te veel. Onderweg onderhandelden we met de taxichauffeur om ons naar de grens met Cambodja te voeren en de prijs leek me redelijk ok. We zien nog wel, eerst eens andere prijzen checken.
Vlug de kamers ingenomen en nadien op stap in de Khao San buurt. We kwamen al snel uit bij het restaurant waar we twee jaar geleden ook al gegeten hadden. De eerste aperitief en nadien lekker smullen van weer overheerlijke maaltijden zoals een yelllow curry. Nadien nog wat rondgelopen in de buurt en de shopjes bekeken en natuurlijk uitgeprobeerd. Hilde kocht haar een BH van 100 baht wat neer komt op ongeveer € 2,5 en ik kocht mij een paar teenslippers.
Nadien gingen we nog langs bij een massage salon waar de vrouwtjes en Koen hun voeten lieten masseren die opgezwollen waren van de vlucht. Maar eerst zaten we nog in een voetbad waar een paar honderd kleine visjes zich te goed kwamen doen aan je dode huidcellen. Ik vond dit zo leuk dat ik er maar een uurtje ben blijven zitten. Zo waren mijn nagels ook meteen bijgeknipt :-) .
De temperatuur was zeer aangenaam dus bleven we nog wat op het terras zitten maar al vlug begon de vermoeidheid toch door te wegen en gingen we naar bed. Morgen meer Bangkok en meer verhaal hopelijk.
Vlug de kamers ingenomen en nadien op stap in de Khao San buurt. We kwamen al snel uit bij het restaurant waar we twee jaar geleden ook al gegeten hadden. De eerste aperitief en nadien lekker smullen van weer overheerlijke maaltijden zoals een yelllow curry. Nadien nog wat rondgelopen in de buurt en de shopjes bekeken en natuurlijk uitgeprobeerd. Hilde kocht haar een BH van 100 baht wat neer komt op ongeveer € 2,5 en ik kocht mij een paar teenslippers.
Nadien gingen we nog langs bij een massage salon waar de vrouwtjes en Koen hun voeten lieten masseren die opgezwollen waren van de vlucht. Maar eerst zaten we nog in een voetbad waar een paar honderd kleine visjes zich te goed kwamen doen aan je dode huidcellen. Ik vond dit zo leuk dat ik er maar een uurtje ben blijven zitten. Zo waren mijn nagels ook meteen bijgeknipt :-) .
De temperatuur was zeer aangenaam dus bleven we nog wat op het terras zitten maar al vlug begon de vermoeidheid toch door te wegen en gingen we naar bed. Morgen meer Bangkok en meer verhaal hopelijk.
Abonneren op:
Posts (Atom)