Meegenieten van het regenseizoen.
Ritje met de bamboo-train in Battambang
Boottocht naar Siem Reap over Tonlé Sap meer
dinsdag 31 juli 2012
Verkenning Angkor Wat
Vandaag stond Angkor (Wat) op het programma. We besloten het gebied met de fiets te verkennen. De kleine tour was ongeveer 15km fietsen en we deden deze in omgekeerde richting zodat we 'top of the bill' Angkor Wat gingen zien. Eerst moet je de tickets gaan aanschaffen: $ 40 voor 3 dagen. Ze nemen een foto van u en binnen de minuut wordt dit uitgeprint op je toegangsticket. Vandaar gaat het dan verder richting tempels en aan de grote splitsing reden wij dus eerst naar Srah Srang. Daar aangekomen merkte ik op dat ik mijn memory-card van mijn fototoestel was vergeten.Ik sprak daar de eerste de beste brommerrijder aan en die voerde me snel naar ons hotel en terug. Terug aangekomen bij de tempel had ik een tweede probleem. Ik had de sleutel van ons fietsslot ergens verloren. Die moest waarschijnlijk uit mijn zakken zijn gevallen ergens onderweg. Koen en ik snel op zoek naar iemand die ons kon helpen. Binnen de twee minuten vond Koen een meisje met een ijzerzaag en al snel waren we bevrijd uit onze (mijn) hachelijke situatie.
En zo konden we weer verder. De zon kwam er af en toe eens door en dat was voor Hilde een ware kwelling want zij was het meeste van ons allemaal verbrand. Haar benen zagen er uit als twee rode pepers terwijl wij meer op wortelen leken :-) Tja, wie met vuur speelt ...
Onze volgende tempel was Ta Prohm, wat een zeer mooie tempel was. Vervolgens naar Ta Keo, de oafgewerkte tempel. Hier aten we ook ons middagmaal. Ondanks de toeristische drukte hier vielen de prijzen zeer goed mee. We betaalden $ 2 voor een schotel.
Na het middagmaal stond het serieuzere werk op het programma. Eerst moesten we nog een hevige plensbui verwerken en dan naar Angkor Thom met de beroemde 'Bayon' een tempel gewijd aan een of andere godheid wiens gezicht maar liefst 216 werd afgebeeld tot meerdere eer en glorie van de hedendaagse fotograaf. Naast deze bekende 'Bayon' is ook Baphuon met een zeer lange 'catwalk' als toegang tot de tempel. Alleen spijtig dat je deze tempel niet kon bezoeken.
Het was ondetussen al na 5 uur dus restte er ons geen tijd meer voor Angkor Wat. We namen nog enkele foto's aan de 'gates' van Angkor Thom want Koen moest en zou een foto willen met zijn hoofd achter een beeld waarvan het hoofd al eeuwen was verdwenen. Ik moet zeggen met Koen zijn hoofd er op zag het beeld er nog goddelijker uit dan waarschijnlijk ooit vorheen. We reden terug naar huis en passeerden Angkor Wat, die we overmorgen gaan verkennen.
's Avonds gingen we eten in het oude stadsgedeelte van Siem Reap dat ondanks vele negatieve verhalen zeker niet te toeristisch was. Niemand was ook opdringig. We aten in een klein local restaurant en bestelden er ook een flesje franse Sauvignon voor amper $8. Ik at er nota bene 'crocodile' maar dat was niet zo speciaal. Aangekomen in ons hotel doodden we de rest van de avond en vroege nacht met 'poolen' en het nuttigen van enkele 'Angkorkes' of moet ik zeggen 'encore-kes' (biertjes). Annick en Hilde skypten nog met het thuisfront Voila, einde van een leuke dag. Morgen een dagje relax met verkenning van de stad Siem Reap. Overmorgen dan deel twee van onze tempelbezoeken. Goodnight Belgium.
..
En zo konden we weer verder. De zon kwam er af en toe eens door en dat was voor Hilde een ware kwelling want zij was het meeste van ons allemaal verbrand. Haar benen zagen er uit als twee rode pepers terwijl wij meer op wortelen leken :-) Tja, wie met vuur speelt ...
Onze volgende tempel was Ta Prohm, wat een zeer mooie tempel was. Vervolgens naar Ta Keo, de oafgewerkte tempel. Hier aten we ook ons middagmaal. Ondanks de toeristische drukte hier vielen de prijzen zeer goed mee. We betaalden $ 2 voor een schotel.
Na het middagmaal stond het serieuzere werk op het programma. Eerst moesten we nog een hevige plensbui verwerken en dan naar Angkor Thom met de beroemde 'Bayon' een tempel gewijd aan een of andere godheid wiens gezicht maar liefst 216 werd afgebeeld tot meerdere eer en glorie van de hedendaagse fotograaf. Naast deze bekende 'Bayon' is ook Baphuon met een zeer lange 'catwalk' als toegang tot de tempel. Alleen spijtig dat je deze tempel niet kon bezoeken.
Het was ondetussen al na 5 uur dus restte er ons geen tijd meer voor Angkor Wat. We namen nog enkele foto's aan de 'gates' van Angkor Thom want Koen moest en zou een foto willen met zijn hoofd achter een beeld waarvan het hoofd al eeuwen was verdwenen. Ik moet zeggen met Koen zijn hoofd er op zag het beeld er nog goddelijker uit dan waarschijnlijk ooit vorheen. We reden terug naar huis en passeerden Angkor Wat, die we overmorgen gaan verkennen.
's Avonds gingen we eten in het oude stadsgedeelte van Siem Reap dat ondanks vele negatieve verhalen zeker niet te toeristisch was. Niemand was ook opdringig. We aten in een klein local restaurant en bestelden er ook een flesje franse Sauvignon voor amper $8. Ik at er nota bene 'crocodile' maar dat was niet zo speciaal. Aangekomen in ons hotel doodden we de rest van de avond en vroege nacht met 'poolen' en het nuttigen van enkele 'Angkorkes' of moet ik zeggen 'encore-kes' (biertjes). Annick en Hilde skypten nog met het thuisfront Voila, einde van een leuke dag. Morgen een dagje relax met verkenning van de stad Siem Reap. Overmorgen dan deel twee van onze tempelbezoeken. Goodnight Belgium.
..
zondag 29 juli 2012
Met de boot naar Siem Reap
Bedoeling was om 6u op te staan maar een huwelijksfeestje stak hier een stokje voor en zo waren we om 5u al op. Hier duren trouwfeesten drie dagen en worden begeleid met loeiharde muziek. Ze eindigen rond 9u 's avonds en beginnen dus opnieuw om 5u in de morgen. Als je dus zoals ons recht tegenover een huwelijksfeest slaapt dan heb je het vlaggen natuurlijk.
De hoteleigenaar gaf ons nog elk een sjaal kado en een tros bananen voor onderweg. Onze boottrip zou ongeveer 7 uur duren. 'Stipt' om 3 na 7 vertrok onze gammele sloep richting Siem Reap over het Tonlé Sap meer. Het druppelde bij vertrek maar toch namen Koen en ik plaats op het dak om zo beter foto's te kunnen nemen van de omgeving. Het eerste gedeelte van de tocht is zeer mooi omdat de rivier nog zeer smal is en je regelmatig dorpen langs het water passeert. Naarmate de tocht vordert zie je ook meer en meer 'floating villages', drijvende dorpen. In het begin moet de chauffeur ook heel wat werk verrichten om deze oude sloep doorheen dit meanderende landschap te loodsen. Bij laag water (droog seizoen) moeten sommige boten zelf met de hand vooruit geduwd worden. Vandaag gelukkig niet omdat het genoeg geregend had.
We aten ons ontbijt (broodje banaan, broodje kaas en confituur, verse succulente mango's) op het dak van de boot. Het was ondertussen licht bewolkt geworden en niet meer dat grauwe weer van deze morgen.
Een zwak zonnetje zorgde er wel voor dat we allemaal goed verbrand van de boot stapten in de namiddag ondanks de vele zonnecrème.
Wat opvalt tijdens deze boottocht is de armoede aan de oevers van de rivier. Je komt veel paalwoningen tegen (soms alleen - soms in groep) maar de schrijnende armoede is er zo van af te lezen. De mensen die hier wonen leven van visvangst en rijst. Wij veronderstellen dat dit een zwaar leven is maar deze mensen kennen natuurlijk niks anders. Vanaf hun geboorte leven ze op het water. Maar altijd die warmte en vooral vochtigheid moet zwaar zijn. Het is een zeer aparte wereld die je voorbij glijdt en je toch wel eens met de voeten op de grond zet. Onze tocht duurde uiteindelijk een kleine 8 uur en bij aankomst aan de pier stond een tuk-tuk ons op te wachten om ons naar ons hotel, 13km verderop, te brengen. We zitten net buiten het oude stadscentrum van Siem Reap in een zeer toffe locatie. Zeer idyllisch zelfs en ook een beetje duurder dan in Battambang.
Morgen naar de tempels van Angkor Wat. Al jaren spoken ze door mijn hoofd en morgen mag ik ze aanschouwen. Ik kijk er naar uit. We blijven hier drie dagen wat ons toch de tijd geeft het een en ander te doen en te bezoeken.
De hoteleigenaar gaf ons nog elk een sjaal kado en een tros bananen voor onderweg. Onze boottrip zou ongeveer 7 uur duren. 'Stipt' om 3 na 7 vertrok onze gammele sloep richting Siem Reap over het Tonlé Sap meer. Het druppelde bij vertrek maar toch namen Koen en ik plaats op het dak om zo beter foto's te kunnen nemen van de omgeving. Het eerste gedeelte van de tocht is zeer mooi omdat de rivier nog zeer smal is en je regelmatig dorpen langs het water passeert. Naarmate de tocht vordert zie je ook meer en meer 'floating villages', drijvende dorpen. In het begin moet de chauffeur ook heel wat werk verrichten om deze oude sloep doorheen dit meanderende landschap te loodsen. Bij laag water (droog seizoen) moeten sommige boten zelf met de hand vooruit geduwd worden. Vandaag gelukkig niet omdat het genoeg geregend had.
We aten ons ontbijt (broodje banaan, broodje kaas en confituur, verse succulente mango's) op het dak van de boot. Het was ondertussen licht bewolkt geworden en niet meer dat grauwe weer van deze morgen.
Een zwak zonnetje zorgde er wel voor dat we allemaal goed verbrand van de boot stapten in de namiddag ondanks de vele zonnecrème.
Wat opvalt tijdens deze boottocht is de armoede aan de oevers van de rivier. Je komt veel paalwoningen tegen (soms alleen - soms in groep) maar de schrijnende armoede is er zo van af te lezen. De mensen die hier wonen leven van visvangst en rijst. Wij veronderstellen dat dit een zwaar leven is maar deze mensen kennen natuurlijk niks anders. Vanaf hun geboorte leven ze op het water. Maar altijd die warmte en vooral vochtigheid moet zwaar zijn. Het is een zeer aparte wereld die je voorbij glijdt en je toch wel eens met de voeten op de grond zet. Onze tocht duurde uiteindelijk een kleine 8 uur en bij aankomst aan de pier stond een tuk-tuk ons op te wachten om ons naar ons hotel, 13km verderop, te brengen. We zitten net buiten het oude stadscentrum van Siem Reap in een zeer toffe locatie. Zeer idyllisch zelfs en ook een beetje duurder dan in Battambang.
Morgen naar de tempels van Angkor Wat. Al jaren spoken ze door mijn hoofd en morgen mag ik ze aanschouwen. Ik kijk er naar uit. We blijven hier drie dagen wat ons toch de tijd geeft het een en ander te doen en te bezoeken.
Fietsen naar Ek Phnom
Onze homestay zat er op. Ik deelde nog wat t-shirts uit en we namen ons laatste ontbijt bij onze familie. We namen afscheid en reden met Bath terug naar het centrum van Battambang waar we reserveerden in het Royal Hotel. De homestay en rondrit met Bath waren een schitterende ervaring, we hadden ervan genoten.
Na een korte opfrissing en het wassen van enkele kleren gingen we op verkenning in de stad. Het was stralend weer met stapelwolken en hier een daar een zonnetje. We gingen naar de lokale markt en beslisten al gauw om fietsen te huren om zo wat afkoeling te hebben. We huurden fietsen voor $ 1,5 voor een halve dag. Battambang heeft het beste toeristische bureau van Cambodja, dus wij daarheen. Natuurlijk was het uitgerekend vandaag gesloten. Wij dan maar op stap en ik wist van een tempel, Phnom Ek, op ongeveer 12 km. Wij daarheen. Maar omdat de lucht er plots heel onheilspellend uitzag, gingen we voor alle zekerheid eerst eten. Hilde zag een restaurantje waar heel wat locals zaten dus daar moesten we zijn. In een zeer bombastisch interieur aten we vier eenvoudige Khmer-schotels die ons allemaal samen $10 kosten. Spotgoedkoop maar weeral eens lekker.
De lucht was opgeklaard en het had zelfs niet geregend. Wijle weer weg op onze Aziatische fietsen richt Phnom Ek. Gedurende de ganse rit niets anders dan wuivende kinderen en vriendelijke mensen die je toelachen. Zonder enig probleem vonden we onze tempel. Niks spectaculairs maar wel een leuk tochtje. Het begon terug wat te miezeren dus besloten we terug te keren langs de andere kant van de rivier om zo andere dingen te zien. We waren amper een halve kilometer verder of de hemelsluizen gingen op. En als ik zeg open, dan was het open want de regen viel met bakken uit de lucht, met heel veel bakken. Gelukkig waren we juist in de buurt van een huis en we liepen er heen.
De eigenaar wenkte ons ook om te komen schuilen. Geen haar op ons hoofd die er zou aan denken vier 'jappen' te laten schuilen voor de regen die juist Gent of Brugge aan het bezoeken zijn. Hier is dat allemaal geen probleem. Het regende ongeveer 10 minuten en toen was de bui over. Wij dus terug op de fiets maar omdat de weg waarop we reden was herschapen in een modderpoel moesten we terug naar de andere (geasfalteerde) kant van de rivier. Terug gingen de hemelsluizen open maar dan nog harder dan daarnet. Wij weer naar het eerste beste Cambodjaanse huis om te schuilen. Niemand die er ook maar een probleem van maakte. De lucht zat ondertussen potdicht en de hemelsluizen bleven maar water spuiten. En wij reden van huis naar huis om te schuilen en hier een daar kochten we dan iets. Een flesje water, vier poncho's in elk een verschillende kleur van 10 frank. We zagen eruit als de teletubbies op de fiets. Liters water had het geregend en plots was het dan weer gedaan zodat we terug in Battambang city kwamen. Hier kochten we dan onze piknik voor morgen omdat we met de boot naar Siem Reap gingen varen en deze tocht duurde toch ongeveer 7 uur. 's Avonds gingen we eten in de White Rose, een beter restaurant in town. Terug een overheerlijke maaltijd met wijn erbij voor $23 en een mooi Cambodjaantje dat ons bediende. Meer moest dat weer niet zijn. Morgen de boot op met hopelijk iets beter weer.
Na een korte opfrissing en het wassen van enkele kleren gingen we op verkenning in de stad. Het was stralend weer met stapelwolken en hier een daar een zonnetje. We gingen naar de lokale markt en beslisten al gauw om fietsen te huren om zo wat afkoeling te hebben. We huurden fietsen voor $ 1,5 voor een halve dag. Battambang heeft het beste toeristische bureau van Cambodja, dus wij daarheen. Natuurlijk was het uitgerekend vandaag gesloten. Wij dan maar op stap en ik wist van een tempel, Phnom Ek, op ongeveer 12 km. Wij daarheen. Maar omdat de lucht er plots heel onheilspellend uitzag, gingen we voor alle zekerheid eerst eten. Hilde zag een restaurantje waar heel wat locals zaten dus daar moesten we zijn. In een zeer bombastisch interieur aten we vier eenvoudige Khmer-schotels die ons allemaal samen $10 kosten. Spotgoedkoop maar weeral eens lekker.
De lucht was opgeklaard en het had zelfs niet geregend. Wijle weer weg op onze Aziatische fietsen richt Phnom Ek. Gedurende de ganse rit niets anders dan wuivende kinderen en vriendelijke mensen die je toelachen. Zonder enig probleem vonden we onze tempel. Niks spectaculairs maar wel een leuk tochtje. Het begon terug wat te miezeren dus besloten we terug te keren langs de andere kant van de rivier om zo andere dingen te zien. We waren amper een halve kilometer verder of de hemelsluizen gingen op. En als ik zeg open, dan was het open want de regen viel met bakken uit de lucht, met heel veel bakken. Gelukkig waren we juist in de buurt van een huis en we liepen er heen.
De eigenaar wenkte ons ook om te komen schuilen. Geen haar op ons hoofd die er zou aan denken vier 'jappen' te laten schuilen voor de regen die juist Gent of Brugge aan het bezoeken zijn. Hier is dat allemaal geen probleem. Het regende ongeveer 10 minuten en toen was de bui over. Wij dus terug op de fiets maar omdat de weg waarop we reden was herschapen in een modderpoel moesten we terug naar de andere (geasfalteerde) kant van de rivier. Terug gingen de hemelsluizen open maar dan nog harder dan daarnet. Wij weer naar het eerste beste Cambodjaanse huis om te schuilen. Niemand die er ook maar een probleem van maakte. De lucht zat ondertussen potdicht en de hemelsluizen bleven maar water spuiten. En wij reden van huis naar huis om te schuilen en hier een daar kochten we dan iets. Een flesje water, vier poncho's in elk een verschillende kleur van 10 frank. We zagen eruit als de teletubbies op de fiets. Liters water had het geregend en plots was het dan weer gedaan zodat we terug in Battambang city kwamen. Hier kochten we dan onze piknik voor morgen omdat we met de boot naar Siem Reap gingen varen en deze tocht duurde toch ongeveer 7 uur. 's Avonds gingen we eten in de White Rose, een beter restaurant in town. Terug een overheerlijke maaltijd met wijn erbij voor $23 en een mooi Cambodjaantje dat ons bediende. Meer moest dat weer niet zijn. Morgen de boot op met hopelijk iets beter weer.
zaterdag 28 juli 2012
Verkenning van Battambang
'A horrible night' hadden we achter de rug. De locals kruipen hier in hun hangmap als wij nog onze digestief moeten drinken, ze gaan slapen met de kippen maar vooral... ze worden wakker voor de 'rooster' begint te kakelen. Rechts van ons woonden waarschijnlijk enkele islamieten want om een uur of vier begon de moskee te schreeuwen dat Allah eten moest krijgen voor zonsopgang want het is momenteel ramadan, en links van ons was een trouwfeest aan de gang en de muziek schalde nog luider dan die uitgehongerde muezzin van de moskee van de andere kant. Bovendien was het de ganse nacht warm, superwarm waardoor we weinig of niet geslapen hadden.
Geen erg, we zijn dat gewoon. Dus het eerste kwartier van de dag was het trekken en sleuren om die ogen open te krijgen, de wallen plat te duwen en alles in plooi te krijgen. Het ontbijt was een lekker broodje met een omelet en wat rauwe groentjes. Alles opgegeten en we waren klaar voor ons brommeravontuur met Bath. We moesten elk achterop een brommertje en zo werden we rondgereden in het Battambangse platteland. Onze eerste tussenstop was ergens langs de straat waar stukken bamboo lagen te roosteren. Die bamboostengels waren volgepropt met dessertrijst en werden geroosterd-gerookt en dit was voorwaar niet zo slecht om eten. En betje verder gingen we naar een fish-fight farm. Inderdaad, hier werden vissen getraind om te doden voor 'big money'. Net zoals hanengevechten maar dan met vissen. De (mannelijke) vissen zaten in bokalen met een stuk karton ertussen. Telkens het karton werd weggehaald en ze zagen elkaar door het glas begonnen die vissen zich zeer wild te gedragen. Tijdens een echte 'fish-fight' zat er ergens in het midden van een bokaal een wijfje afgesloten en werden twee mannetjes losgelaten en die vochten dan tot de dood er op volgde. De winnaar mocht dan waarschijnlijk voor kaviaar zorgen. Op het zelfde 'illegale' erf maakten ze ook rijstwijn. Proeven om halftien...
Daarna reden we verder langs kleine weggetjes, overal vriendelijke cambodiaantjes die ons vriendelijk toewuifden: hello, susadai, barang en nog meer fraais van dat. En wij terug: hello, susadai... Onze volgende halte was een rijst-noodle farm. Hier maakten ze nog op traditionele wijze de rijstnoodles. Een vrij intensieve arbeid voor iets dat bij-god amper 15 seconden in onze mond vertoeft. Maar tis natuurlijk wel lekker. Vervolgens bezochten we een spinnerij waar ik enkele krama's (lokale sjaals) kocht, een rijstpapier-makerij en een krokodillenfarm. We kwamen op plaatsen waar geen enkele toerist kwam. Enkel wij en Sambath onze schitterende gids, onze vriend voor het leven die hij zou worden. 's Middags gingen we eten nabij Phnom Sampeu, een berg waarop een boeddhistische tempel stond. We aten er allemaal een alweer overheerlijk noodle-soepje. Daarna beklommen we de berg en gaf Bath ons nog wat meer uitleg over wat de Rode Khmer hier allemaal uitrichtten. Boven was er ook een grot waar mensen naar beneden werden gestort omdat ze onderwijzer, beambte of gewoon gestudeerd hadden. 1 iemand overleefde deze gruwel. Stille getuigen zijn enkele menselijke resten zoals schedels, beenderen,... Dit belooft voor de 'killings fields' binnenkort.
Daarna reed Bath met ons nog naar de 'bamboo' trein. Wat dit is moet je maar eens opzoeken op internet. Op zich wel leuk maar eigenlijk een 'tourist-trap'. Het leuke was wel aan het tussenstation het 'madammeke' dat we daar troffen. Ze zat te haken en verkocht krama's. Ik kocht twee krama's voor $ 5 bij god en zij was overgelukkig want nu kon ze terug geld vrijmaken voor haar kinderen. Koen kocht ook nog een drankje en z o werd ze nog gelukkiger. De 'Mekong' maakte haar ogen vochtig. Ze was echt blij... en wij ook.
Daarna was het terug richting homestay. We kregen vandaag van Bath's vrouw de meest heerlijke maaltijd van alle maaltijden die ik ooit mocht nuttigen in Azië. Mijn reisgezellen likten duimen en vingers en genoten met volle teugen. Dit was een heerlijke lange dag.
Geen erg, we zijn dat gewoon. Dus het eerste kwartier van de dag was het trekken en sleuren om die ogen open te krijgen, de wallen plat te duwen en alles in plooi te krijgen. Het ontbijt was een lekker broodje met een omelet en wat rauwe groentjes. Alles opgegeten en we waren klaar voor ons brommeravontuur met Bath. We moesten elk achterop een brommertje en zo werden we rondgereden in het Battambangse platteland. Onze eerste tussenstop was ergens langs de straat waar stukken bamboo lagen te roosteren. Die bamboostengels waren volgepropt met dessertrijst en werden geroosterd-gerookt en dit was voorwaar niet zo slecht om eten. En betje verder gingen we naar een fish-fight farm. Inderdaad, hier werden vissen getraind om te doden voor 'big money'. Net zoals hanengevechten maar dan met vissen. De (mannelijke) vissen zaten in bokalen met een stuk karton ertussen. Telkens het karton werd weggehaald en ze zagen elkaar door het glas begonnen die vissen zich zeer wild te gedragen. Tijdens een echte 'fish-fight' zat er ergens in het midden van een bokaal een wijfje afgesloten en werden twee mannetjes losgelaten en die vochten dan tot de dood er op volgde. De winnaar mocht dan waarschijnlijk voor kaviaar zorgen. Op het zelfde 'illegale' erf maakten ze ook rijstwijn. Proeven om halftien...
Daarna reden we verder langs kleine weggetjes, overal vriendelijke cambodiaantjes die ons vriendelijk toewuifden: hello, susadai, barang en nog meer fraais van dat. En wij terug: hello, susadai... Onze volgende halte was een rijst-noodle farm. Hier maakten ze nog op traditionele wijze de rijstnoodles. Een vrij intensieve arbeid voor iets dat bij-god amper 15 seconden in onze mond vertoeft. Maar tis natuurlijk wel lekker. Vervolgens bezochten we een spinnerij waar ik enkele krama's (lokale sjaals) kocht, een rijstpapier-makerij en een krokodillenfarm. We kwamen op plaatsen waar geen enkele toerist kwam. Enkel wij en Sambath onze schitterende gids, onze vriend voor het leven die hij zou worden. 's Middags gingen we eten nabij Phnom Sampeu, een berg waarop een boeddhistische tempel stond. We aten er allemaal een alweer overheerlijk noodle-soepje. Daarna beklommen we de berg en gaf Bath ons nog wat meer uitleg over wat de Rode Khmer hier allemaal uitrichtten. Boven was er ook een grot waar mensen naar beneden werden gestort omdat ze onderwijzer, beambte of gewoon gestudeerd hadden. 1 iemand overleefde deze gruwel. Stille getuigen zijn enkele menselijke resten zoals schedels, beenderen,... Dit belooft voor de 'killings fields' binnenkort.
Daarna reed Bath met ons nog naar de 'bamboo' trein. Wat dit is moet je maar eens opzoeken op internet. Op zich wel leuk maar eigenlijk een 'tourist-trap'. Het leuke was wel aan het tussenstation het 'madammeke' dat we daar troffen. Ze zat te haken en verkocht krama's. Ik kocht twee krama's voor $ 5 bij god en zij was overgelukkig want nu kon ze terug geld vrijmaken voor haar kinderen. Koen kocht ook nog een drankje en z o werd ze nog gelukkiger. De 'Mekong' maakte haar ogen vochtig. Ze was echt blij... en wij ook.
Daarna was het terug richting homestay. We kregen vandaag van Bath's vrouw de meest heerlijke maaltijd van alle maaltijden die ik ooit mocht nuttigen in Azië. Mijn reisgezellen likten duimen en vingers en genoten met volle teugen. Dit was een heerlijke lange dag.
De grens over naar Cambodja
Bangkok zat er op. En gecharterd busje bracht ons naar de grens. Een tocht van ongeveer 280 km. Eerst door het drukke ochtend verkeer van Bangkok, dat al gauw een uur in beslag nam. Daarna enkele tussenstops en uiteindelijk kwamen we tegen 12.15u aan in Aranya Prathet. En daar begon het. Gewiekste kerels proberen je van alles aan de hand te doen zoals visa, taxi's, bussen, hulp bij de overgang aan de grens,... Kortom, hier wordt je er opgelegd als je niet goed voorbereid bent. Visa's kosten hier veel en alles moet betaald worden. Ik had hier een contactpersoon en die begeleidde ons. Eerst moet je afscheid gaan nemen bij de Thaise douaniers. Wij dachten dat dit reeds de grens naar Cambodja was maar dat verliep te vlot. Nee, voor Cambodja binnen te gaan moesten we nog een eind verder sleuren met onze bagage naar een groezelig kot. Daar duurde de administratie iets langer maar al bij al verliep het vrij vlot. Maar dan ben je er nog niet (je bent wel in Cambodja) want dan komt een busje je ophalen en wordt je naar een centraal busstation gevoerd en daar kan je dan op zoek naar een bus of taxi of wordt dit allemaal voor u tegen betaling geregeld.
Wij namen twee taxi's naar Battambang, alhoewel er nergens een taxi teken te bemerken viel. Gewoon twee aftandse Toyota Camry's. Het was ondertussen 15u en de rit naar Battambang duurde nog 2 uur. De taxi-chauffeur laadde eerst ergens nog een zak van 50 kg rijst in de auto, pikte onderweg nog iemand op en toeterde er op los telkens hij een bekende zag. Tegen 17u waren we dan uiteindelijk in Battambang waar Sambath (contact) ons opwachtte. We hadden met een homestay geregeld ergens in de jungle van Cambodja. Maar ook dit verliep vlot en na een ritje van 40 minuten kwamen we eindelijk aan bij ons homestay-family. Een groot verschil met de drukte van Bangkok gisteren. Dit was een woning op palen waar redelijk wat volk rondliep: grootvader, grootmoeder, mannen, vrouwen en kinderen. Er was een kot om te kakken en te plassen en een kot om te douchen, nou ja, water over u te kappen :-) Ik had al erger meegemaakt. Eten deden we buiten onder het huis. De keuken stelde niet veel voor maar de gerechten die ze op tafel toverden waren super lekker. We kregen een gele curry en nog veel ander lekkers. Super maaltijd! En daarna, hebben we dan maar pintjes gedronken en veel gepraat met Sambath over zijn jeugd en zijn ervaringen met het rode Khmer Regime, Pol Pot en de burgeroorlog. Schrijnend om te aanhoren wat hier allemaal gebeurd was. Sambath had dit allemaal meegemaakt in zijn jeugd dus de herinneringen waren nog levend. Hij kon zelfs tot op de dag zeggen wanneer Pol Pot verdreven was. Zo diep zit de haat in hun ziel. Wat me bijbleef die avond en wat ik niet wist is dat Pol Pot niet een naam was maar een afkorting dat die massamoordenaar gebruikte. Pol Pot = Political Potential
De temperatuur 's avonds was denk ik nog steeds 35°. Slapen zou dus een kwelling worden en dat was het ook maar hierover natuurlijk morgen. Een lastige dag mar al bij al vlot verlopen en onze homestay en Sambath waren voltreffers. We love Cambodia!
woensdag 25 juli 2012
Fietsen in Bangkok
Gisterenavond een beetje te lang op het terras gezeten en dat liet zich voelen deze morgen. De nacht was kort maar dit gingen we er uitzweten op onze fietstocht. Met 'Recreational Bangkok Bikers' haden we een fietstocht van een halve dag geboekt. Met de taxi dwars door Bangkok deze morgen op zoek naar de afspraakplaats. We werden al snel geconfronteerd met de hectiek van deze stad. Files en nog eens files.
Uiteindelijk kwamen we met tien minuten vertraging aan en konden we onze tocht beginnen. In het eerste gedeelte fietsten we vooral door de oude en armere wijken van Bangkok, de slums. Sommige steegjes waren amper een meter dik. De mensen leven er letterlijk op elkaar maar altijd en overal weer die vriendelijkheid: Sawadhee Kha en Sawadhee Khap. Het eerste zeggen de dames en het andere de heren :-).
Om mijn gezelschap weer even te laten wennen aan het leven in België bezochten we ook een lagere school in de slums. De kinderen krijgen van de gemeenschap allemaal een uniform en worden zeer goed verzorgd.
Koen kon het natuurlijk niet laten van de kinderen te animeren en al snel stond de ganse klas recht en zongen ze uit volle borst. Een borst in Thailand moet je wel met een korreltje zout nemen.
Na het schooltje bezochten we ook nog een tempel en kregen we ook een lekkere kleine maaltijd voorgeschoteld. We staken de levensader (Chayo Praya) van Bangkok over en reden aan de overkant in totale groene rust temidden van bananenplantages en groene jungle. Dwars er doorheen lag een betonnen strook voor de fietsen en brommers. Een totaal andere wereld in Bangkok. Daarna terug met de overzet en onszelf een weg banend tussen het drukke verkeer kwamen we terug op onze vertrekplaats. Een tussensprintje werd op Cavendishiaanse manier natuurlijk gewonnen door...
Met de taxi terug naar ons hotel waaar we na de middag eens lekker niks gedaan hebben. Met een boekje aan het zwembad lekker geluierd in een gesluierde zon. Ondertussen waren ook mijn kostuum en Koen zijn drie hemden gearriveerd. Onvoorstelbaar dat ze zo'n kwaliteit afleveren op 1 dag. Ik denk dat de zwepen op die Bengaaltjes die daar ergens in een muf kot zitten te stikken hard neerkomen. Nietwaar hoor, wij hebben een kleermakerij gekozen die respect heeft voor zijn personeel, ze goed behandeld, vakantiegeld uitbetaald en zorgt voor goede sociale zekerheid. Enfin, dat denken we toch of...
Nu zijn we terug fit en gan we op straat eten. Van elk kraam dat ons passeert eten we iets: lekkere loempia's, wat rijst, noodles en ik af en toe een insectje. Gisteren heb ik maden gegeten vandaag worden het sprinkhanen.
Morgen begint het echte avontuur en rijden we naar Cambodja. Op naar de grens via Aranya Prathet naar Poipet en nadien naar Battambang. Wat we daar gaan beleven weet ik nog niet. We gaan de eerste twee dagen in een kleine gemeenschap gaan leven bij de mensen thuis. Ze hebben daar waarschijnlijk geen internet, dus eventjes geduld voor het volgende verslagje. Nu eerst gaan eten! Doei.
Uiteindelijk kwamen we met tien minuten vertraging aan en konden we onze tocht beginnen. In het eerste gedeelte fietsten we vooral door de oude en armere wijken van Bangkok, de slums. Sommige steegjes waren amper een meter dik. De mensen leven er letterlijk op elkaar maar altijd en overal weer die vriendelijkheid: Sawadhee Kha en Sawadhee Khap. Het eerste zeggen de dames en het andere de heren :-).
Om mijn gezelschap weer even te laten wennen aan het leven in België bezochten we ook een lagere school in de slums. De kinderen krijgen van de gemeenschap allemaal een uniform en worden zeer goed verzorgd.
Koen kon het natuurlijk niet laten van de kinderen te animeren en al snel stond de ganse klas recht en zongen ze uit volle borst. Een borst in Thailand moet je wel met een korreltje zout nemen.
Na het schooltje bezochten we ook nog een tempel en kregen we ook een lekkere kleine maaltijd voorgeschoteld. We staken de levensader (Chayo Praya) van Bangkok over en reden aan de overkant in totale groene rust temidden van bananenplantages en groene jungle. Dwars er doorheen lag een betonnen strook voor de fietsen en brommers. Een totaal andere wereld in Bangkok. Daarna terug met de overzet en onszelf een weg banend tussen het drukke verkeer kwamen we terug op onze vertrekplaats. Een tussensprintje werd op Cavendishiaanse manier natuurlijk gewonnen door...
Met de taxi terug naar ons hotel waaar we na de middag eens lekker niks gedaan hebben. Met een boekje aan het zwembad lekker geluierd in een gesluierde zon. Ondertussen waren ook mijn kostuum en Koen zijn drie hemden gearriveerd. Onvoorstelbaar dat ze zo'n kwaliteit afleveren op 1 dag. Ik denk dat de zwepen op die Bengaaltjes die daar ergens in een muf kot zitten te stikken hard neerkomen. Nietwaar hoor, wij hebben een kleermakerij gekozen die respect heeft voor zijn personeel, ze goed behandeld, vakantiegeld uitbetaald en zorgt voor goede sociale zekerheid. Enfin, dat denken we toch of...
Nu zijn we terug fit en gan we op straat eten. Van elk kraam dat ons passeert eten we iets: lekkere loempia's, wat rijst, noodles en ik af en toe een insectje. Gisteren heb ik maden gegeten vandaag worden het sprinkhanen.
Morgen begint het echte avontuur en rijden we naar Cambodja. Op naar de grens via Aranya Prathet naar Poipet en nadien naar Battambang. Wat we daar gaan beleven weet ik nog niet. We gaan de eerste twee dagen in een kleine gemeenschap gaan leven bij de mensen thuis. Ze hebben daar waarschijnlijk geen internet, dus eventjes geduld voor het volgende verslagje. Nu eerst gaan eten! Doei.
dinsdag 24 juli 2012
Government day...
Hier zit ik nu met Faie aan een massagesalon, Pairin Spa. Koen, Hilde en Annick willen een full body oil massage. Ik haat massages maar starend nar Faie,...nee ik hou echt niet van massages :-( . Fai, nota bene is 24 jaar, had een relatie met een zwitser en regelt hier alles in het massagesalon. Ze heeft zwart lang haar tot...nee, ik hou echt niet van massages.
Vandaag was alles goedkoper, althans dat is wat ze zeiden. Na ons (mijn) vroeg ontbijt zijn we vertrokken voor een stadsverkenning. Koen en Hilde gingen Wat Pra Keo bezoeken en wij gingen ondertussen wat onbekende stadsgedeelten opzoeken omdat we deze tempel reeds gedaan hadden. Maar het bleek vandaag een speciale boeddhistische dag en ook... een dag van de regering om de toeristen van goeie wil te zijn zodat ze in hun homelanden reclame zouden maken voor het oude Siam. De tuk-tuks reden vandaag aan 20 bath voor een volledige dag. Je moest wel goed uitkijken want het waren enkel de tuk-tuks met een nationale vlag op hun dak. Allé, na een ganse uitleg van een vriendelijke thai-en-passant wijle op weg naar Lucky Boedha, Black Boedha, een obligate government-shop waar ze kleren maakten. Natuurlijk waren wij hiervoor niet gekomen en dus waren we er al snel weer weg. Terug met onze tuk-tukdrivers op stap naar alweer een Boedha, een restaurant waar we veel te veel betaalden voor wat moest doorgaan voor een soepje maar eigenlijk niet meer was dan een citroen overgoten met heet water en wat in stukken gehakte kippevleugels of zijn het kippenvleugels. Nadien terug naar een kleding factory, want de (government) tuk-tuk drivers leven hier voor een stuk op. Voor elke toerist die binnenkomt krijgen ze een stempel voor gratis benzine voor hun tuk-tuk. Wij hadden natuurlijk niks nodig en gingen dan terug snel naar buiten met... 1 blazer op maat voor mij en drie hemden voor Koen. De 'loser' zou niet zwichten, maar aangezien Hilde gisteren een BH kocht voor € 2,5 mocht hij zich eens laten gaan hé. Nee nee, hij zou niets kopen....3 hemden, dan hield ik het nog vrij sober met mijn blazerke :-)
Faie vraagt me ondertussen wat ik doe en haar ogen beginnen nog meer te blinken, maar nee, ik hou nog altijd niet van massages. Ze vraagt ook naar mijn leeftijd maar ik vraag haar te schatten,...ze schat natuurlijk jonger. Ik smelt... van de warmte hoor, want het is hier nog altijd 30 graden.
Allé, twas half drie voorbij, Wat Pra Keo dan maar doen maar het bleek nu voor de rest van de dag gesloten. Toeval of niet, er passeerde terug een en-passant Thai, die ons van alles vertelde en het ook nog eens noteerde in ons reisboek. We gingen dus op zijn aanraden een tocht op de Khlongs (kanalen) doen met een longtail boot. Dit was wel fijn omdat je zo op plaatsen komt die je anders niet ziet in Bangkok. Je vaart tussen de paalwoningen of wat daar nog van overschiet en ziet het leven zoals het is. Aanrader!
Nadien terug naar ons hotel, na een tussenstop aan Wat Arun, ja alweer een Boedha tempel.
Vanavond zijn we dan iets gaan eten in 'Pannee' restaurant en het smaakte alweer, onderwijl wat pratend over het leven zoals het is bij ons. Nu zit ik hier nog steeds met Faie, terwijl de rest op de massagetafel ligt en straks zal geuren naar de meest heerlijke oliën. Faie heeft lange benen en draagt een kort rokje, maar nog altijd heb ik het niet voor massages. Ze vraagt mij een berichtje op te stellen in het frans naar haar ex-zwitsers lief: 'ik mis je en hoe gaat het met u?' Ik schrijf hem: loser, ik zit hier met een sympathieke belg naast mij, ik mis je niet meer :-)
Zou Faie ook een en-passant Thai zijn of zou ik hier nog eens passeren...en passent...?
Vandaag was alles goedkoper, althans dat is wat ze zeiden. Na ons (mijn) vroeg ontbijt zijn we vertrokken voor een stadsverkenning. Koen en Hilde gingen Wat Pra Keo bezoeken en wij gingen ondertussen wat onbekende stadsgedeelten opzoeken omdat we deze tempel reeds gedaan hadden. Maar het bleek vandaag een speciale boeddhistische dag en ook... een dag van de regering om de toeristen van goeie wil te zijn zodat ze in hun homelanden reclame zouden maken voor het oude Siam. De tuk-tuks reden vandaag aan 20 bath voor een volledige dag. Je moest wel goed uitkijken want het waren enkel de tuk-tuks met een nationale vlag op hun dak. Allé, na een ganse uitleg van een vriendelijke thai-en-passant wijle op weg naar Lucky Boedha, Black Boedha, een obligate government-shop waar ze kleren maakten. Natuurlijk waren wij hiervoor niet gekomen en dus waren we er al snel weer weg. Terug met onze tuk-tukdrivers op stap naar alweer een Boedha, een restaurant waar we veel te veel betaalden voor wat moest doorgaan voor een soepje maar eigenlijk niet meer was dan een citroen overgoten met heet water en wat in stukken gehakte kippevleugels of zijn het kippenvleugels. Nadien terug naar een kleding factory, want de (government) tuk-tuk drivers leven hier voor een stuk op. Voor elke toerist die binnenkomt krijgen ze een stempel voor gratis benzine voor hun tuk-tuk. Wij hadden natuurlijk niks nodig en gingen dan terug snel naar buiten met... 1 blazer op maat voor mij en drie hemden voor Koen. De 'loser' zou niet zwichten, maar aangezien Hilde gisteren een BH kocht voor € 2,5 mocht hij zich eens laten gaan hé. Nee nee, hij zou niets kopen....3 hemden, dan hield ik het nog vrij sober met mijn blazerke :-)
Faie vraagt me ondertussen wat ik doe en haar ogen beginnen nog meer te blinken, maar nee, ik hou nog altijd niet van massages. Ze vraagt ook naar mijn leeftijd maar ik vraag haar te schatten,...ze schat natuurlijk jonger. Ik smelt... van de warmte hoor, want het is hier nog altijd 30 graden.
Allé, twas half drie voorbij, Wat Pra Keo dan maar doen maar het bleek nu voor de rest van de dag gesloten. Toeval of niet, er passeerde terug een en-passant Thai, die ons van alles vertelde en het ook nog eens noteerde in ons reisboek. We gingen dus op zijn aanraden een tocht op de Khlongs (kanalen) doen met een longtail boot. Dit was wel fijn omdat je zo op plaatsen komt die je anders niet ziet in Bangkok. Je vaart tussen de paalwoningen of wat daar nog van overschiet en ziet het leven zoals het is. Aanrader!
Nadien terug naar ons hotel, na een tussenstop aan Wat Arun, ja alweer een Boedha tempel.
Vanavond zijn we dan iets gaan eten in 'Pannee' restaurant en het smaakte alweer, onderwijl wat pratend over het leven zoals het is bij ons. Nu zit ik hier nog steeds met Faie, terwijl de rest op de massagetafel ligt en straks zal geuren naar de meest heerlijke oliën. Faie heeft lange benen en draagt een kort rokje, maar nog altijd heb ik het niet voor massages. Ze vraagt mij een berichtje op te stellen in het frans naar haar ex-zwitsers lief: 'ik mis je en hoe gaat het met u?' Ik schrijf hem: loser, ik zit hier met een sympathieke belg naast mij, ik mis je niet meer :-)
Zou Faie ook een en-passant Thai zijn of zou ik hier nog eens passeren...en passent...?
Aangekomen in Bangkok
Een vlekkeloze vlucht bracht ons veilig in Bangkok waar we al direct een moessonbui over ons heen kregen. De taxi zette ons af op wandelafstand van het hotel maar met zo'n bui is elke wandeling er eentje te veel. Onderweg onderhandelden we met de taxichauffeur om ons naar de grens met Cambodja te voeren en de prijs leek me redelijk ok. We zien nog wel, eerst eens andere prijzen checken.
Vlug de kamers ingenomen en nadien op stap in de Khao San buurt. We kwamen al snel uit bij het restaurant waar we twee jaar geleden ook al gegeten hadden. De eerste aperitief en nadien lekker smullen van weer overheerlijke maaltijden zoals een yelllow curry. Nadien nog wat rondgelopen in de buurt en de shopjes bekeken en natuurlijk uitgeprobeerd. Hilde kocht haar een BH van 100 baht wat neer komt op ongeveer € 2,5 en ik kocht mij een paar teenslippers.
Nadien gingen we nog langs bij een massage salon waar de vrouwtjes en Koen hun voeten lieten masseren die opgezwollen waren van de vlucht. Maar eerst zaten we nog in een voetbad waar een paar honderd kleine visjes zich te goed kwamen doen aan je dode huidcellen. Ik vond dit zo leuk dat ik er maar een uurtje ben blijven zitten. Zo waren mijn nagels ook meteen bijgeknipt :-) .
De temperatuur was zeer aangenaam dus bleven we nog wat op het terras zitten maar al vlug begon de vermoeidheid toch door te wegen en gingen we naar bed. Morgen meer Bangkok en meer verhaal hopelijk.
Vlug de kamers ingenomen en nadien op stap in de Khao San buurt. We kwamen al snel uit bij het restaurant waar we twee jaar geleden ook al gegeten hadden. De eerste aperitief en nadien lekker smullen van weer overheerlijke maaltijden zoals een yelllow curry. Nadien nog wat rondgelopen in de buurt en de shopjes bekeken en natuurlijk uitgeprobeerd. Hilde kocht haar een BH van 100 baht wat neer komt op ongeveer € 2,5 en ik kocht mij een paar teenslippers.
Nadien gingen we nog langs bij een massage salon waar de vrouwtjes en Koen hun voeten lieten masseren die opgezwollen waren van de vlucht. Maar eerst zaten we nog in een voetbad waar een paar honderd kleine visjes zich te goed kwamen doen aan je dode huidcellen. Ik vond dit zo leuk dat ik er maar een uurtje ben blijven zitten. Zo waren mijn nagels ook meteen bijgeknipt :-) .
De temperatuur was zeer aangenaam dus bleven we nog wat op het terras zitten maar al vlug begon de vermoeidheid toch door te wegen en gingen we naar bed. Morgen meer Bangkok en meer verhaal hopelijk.
zondag 15 juli 2012
Visum aanvragen
Voor je visumaanvraag hoef je niet meer naar de ambassade. Sinds begin dit jaar vraag je het visum aan via evisa.mfaic.gov.kh. Je zorgt voor een pasfoto (kleiner dan 1MB) en vult de nodige gegevens aan. Je kan meerdere aanvragen tegelijk invullen. Elke aanvraag kost $25. Na drie dagen ontvang je dan via het opgegeven emailadres je visum. Opgelet, er zijn nog internetsites die dit visum kunnen aanvragen maar de meeste zijn allemaal duurder. Sommige aanvragen lopen op tot meer dan €50.
Bij aankomst op de luchthaven in Phnom Penh of Siem Reap kan je het ook aanvragen. Wij komen echter vanuit Bangkok met een busje en steken de grens over in Poipet. Daar is het vrij hectisch en lopen heel wat 'sjoemelaars' rond. Vandaar de aanvraag via deze site. Snel, eenvoudig en goedkoop.
Bij aankomst op de luchthaven in Phnom Penh of Siem Reap kan je het ook aanvragen. Wij komen echter vanuit Bangkok met een busje en steken de grens over in Poipet. Daar is het vrij hectisch en lopen heel wat 'sjoemelaars' rond. Vandaar de aanvraag via deze site. Snel, eenvoudig en goedkoop.
zondag 8 juli 2012
Onze route
vrijdag 6 juli 2012
Voorbereiding
Nog twee weken en dan vertrekken we terug. Deze keer Cambodja met een tussenstop in Bangkok waar we een tweetal dagen blijven. Twee jaar geleden waren we hier ook. Fantastische stad waar we terug overnachten in het Buddy Lodge Hotel gelegen in Khao San Road. Dit jaar gaan we terug met Koen en Hilde die er ook bij waren in Marokko. Het belooft weer wat te worden. Ik begin nu toch wat af te tellen want het was een vrij druk jaar, dus, laat deze vakantie maar komen.
Onze vliegtickets boekten we bij SAS via Vliegtickets.be. Deze week nog een bezoekje gebracht aan de Travel Clinic in Gent maar alle inentingen waren nog ok. Voor malaria preventie stellen ze voor geen malarone te nemen maar elke dag de nodige voorzorgsmaatregelen te nemen door een goede (lees DEET) anti-muggenmelk te gebruiken. Lariam is zeker niet aan te raden aangezien de meeste muggen daar resistent zijn. Volgende week moeten we nog ons visum in orde brengen. Hiervoor gaan we naar de ambassade hier in Brussel en dit kost € 25.
Volgende keer iets meer over onze route. De reis hebben we volledig zelf uitgestippeld. We verplaatsen ons met het openbaar vervoer of soms met gechartered vervoer. Van Battambang naar Siem Reap en nadien van Siem Reap naar Phnom Penh nemen we de boot. In Battambang verblijven we een paar dagen in een klein dorpje (homestay).
Volgende keer iets meer over onze route. De reis hebben we volledig zelf uitgestippeld. We verplaatsen ons met het openbaar vervoer of soms met gechartered vervoer. Van Battambang naar Siem Reap en nadien van Siem Reap naar Phnom Penh nemen we de boot. In Battambang verblijven we een paar dagen in een klein dorpje (homestay).
Abonneren op:
Posts (Atom)