Gisterenochtend nog een wandeling gedaan in het nabijgelegen natuurpark (Kep National Parc). Het was weer heet, bloedheet. Ik heb toch wwer wat leuke foto's kunnen nemen van vlinderkes en zo mijn collectie uitgebreid. Zelfs Koen werd besmet met mijn vlindermicrobe en liep al snel van het ene naar het andere vlinderke, daarbij zijn eigen vlinderke uit het oog verliezend :-)
Na de wandeling terug naar Kep Market en daar wat Kampot Peper gekocht voor het thuisfront. In de namiddag zalig niks gedaan en relax aan ons zwembad. 's Avond nog een lekkere pinacolada als aperitief en een geslaagde maaltijd. Het zit er hier op. Morgen lange dag in het verschiet: Kep - Phnom Penh - Bangkok - Kopenhagen - Brussel.
En hoe was het zal de meest gestelde vraag zijn als we weer thuiskomen. In 1 woord zeg ik 'goed' misschien wel eens twee woorden gebruiken 'zeer goed'. Cambodjanen zijn mensen met hoop in hun ogen nadat Pol Pot had gepoogd al deze hoop via zijn Angkar in de kiem te smoren. Maar ondanks drie miljoen slachtoffers overleven de mensen met hoop altijd. Ze overwinnen en gelukkig maar. Nergens heb je in dit land een onveilig gevoel, nergens heb je de indruk dat mensen u onfair behandelen. Overal waar je komt, krijg je een welgemeende glimlach. Ik vergeet nooit al die wuivende mensen op de rijstvelden, langs de weg, in de dorpen. Nooit vergeet ik het gezichtje van het mooie meisje dat Lotus bloemen trachtte te verkopen toen ons minibusje stopte ergens ten velde, nooit vergeet ik Sunshine die me hier in Kep elke ochtend vriendelijk 'good morning sir' toeroept en nadien mij aan het ontbijt bedient, nooit vergeet ik nog die bedelaars met 1 arm, 1 been, geen benen, geen armen, mager en ziek wier leven werd verwoest omdat ze toevallig aan het spelen waren ergens of het land aan het bewerken waren en dan plots uit hun dromen werden gerukt door een restant van de oorlogsmachinerie, boempats een landmijn (Yes you can Mr. President - Yes you can help). Sambath en zijn verhalen over zijn jeugd ten tijde van Pol Pot en de burgeroorlog blijven voor altijd aan mijn huid kleven. De heerlijke smaken van al het lekkere eten hier zijn voor immer gebetonneerd in mijn smaakpapillen, de kleurschakeringen van de rijstvelden, de geurende dampen en dampende geuren op de marktjes, de giechelende verkoopstertjes, de wriemelende massa op brommertjes in de steden, de hangmensen in hun hangmatten (de nationale sport nota bene), de penetrante geur die opsteeg uit de fermenterende vispotten n Battambang, de wuivende palmbomen, de moessonregens die soms met bakken uit de lucht vielen, de overheerlijke smoothies maar vooral Cambodja en zijn Cambodjaantjes kleven voor immer aan mijn huid, nestelen zich voor immer in mijn geest en zorgen ervoor dat ik weer wat meer zal kunnen relativeren bij ons want wij hebben het goed, zeer goed. Alleen spijtig dat de ogen bij ons geen hoop meer uitstralen maar ík weet niet wat'. Cambodjanen hun ogen stralen en gaven mij meer warmte dan de zon.
Bedankt Cambodja. Aw Khoun Cambodja.
zaterdag 11 augustus 2012
donderdag 9 augustus 2012
Rustdag in Kep
Vandaag vroeg opgestaan om van de dag te genieten en vooral van het heerlijke ontbijtbuffet. De pannenkoeken met limoensap, bruine suiker, banaan en een likje honing waren mijn deel. Zo at ik er vier op. Dan nog wat yoghurt met muesli en wat lokale noodles, wat bananen en een paar stukken sinaasappel. Ik kon er tegen voor de rest van de dag. Alhoewel, rond de klok van half twee verorberden Koen en ik nog een pizza Hawai en nadien nog een smoothie van banaan, mango en ananas met slagroom. Dit wordt zwaar trainen bij mijn terugkomst.
De rest van de dag ging als volgt: neerliggen, draaien, zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz, draaien, zwemmen, smeren, draaien, zzzzzzzzzzzzzzzzzzzz, lezen, zwemmen, smeren, water drinken, draaien, opstaan, rondlopen, schrijven, niksdoen en rondkijken.
Weet je, het is nu 18.15u en eigenlijk ben ik moet van te luieren. Heerlijk dagje maar zo moeten er niet teveel zijn of ik loop de muren op. Morgen vroeg sta ik terug op met de konijnen (die slapen net iets langer dan de kippen), ga ik weer uitgebreid genieten van het ontbijtbuffet en nadien doen we een wandeling hier in het natuurpark vlakij. Daarna wordt het iets zoals in de tweede paragraaf. Dus vandaag bijzonder weinig nieuws.
Tot morgen.
De rest van de dag ging als volgt: neerliggen, draaien, zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz, draaien, zwemmen, smeren, draaien, zzzzzzzzzzzzzzzzzzzz, lezen, zwemmen, smeren, water drinken, draaien, opstaan, rondlopen, schrijven, niksdoen en rondkijken.
Weet je, het is nu 18.15u en eigenlijk ben ik moet van te luieren. Heerlijk dagje maar zo moeten er niet teveel zijn of ik loop de muren op. Morgen vroeg sta ik terug op met de konijnen (die slapen net iets langer dan de kippen), ga ik weer uitgebreid genieten van het ontbijtbuffet en nadien doen we een wandeling hier in het natuurpark vlakij. Daarna wordt het iets zoals in de tweede paragraaf. Dus vandaag bijzonder weinig nieuws.
Tot morgen.
Verkenning Kampot en Kep
De dag zag er stralend uit. Veel zon en wat wolkjes. Ideaal licht voor
mooie foto's. Van Kep naar Kampot is het ongeveer 25 km. Dit is zowat
een rechte baan. De weg is schitterend met aan weerszijden rijstvelden waar men momenteel druk bezig is met het uitzetten van nieuwe plantjes. Dit is zeer zware arbeid als je weet dat ze dit overdag doen in volle zon en altijd met de voeten in het water en wat nog het lastigste is, is dat ze steeds voorover gebukt staan om de plantjes vast te zetten in de velden die vol water staan.
Maar ondanks het zware werk, blijven ze vriendelijk en werpen ze je steeds een vriendelijke lach toe en zwaaien ze een beetje terughoudend, een lachje onderdrukkend. Heerlijke mensen.
Mijn overbuur op het werk zwaait nooit naar mij of lacht mij niet toe laat staan dat hij zou zwaaien naar een voorbijganger. De enige mensen die bij ons nog zwaaien zijn schippers die je passeert als je fietst op een of andere oever in ons vlaamse land of een metser op een stellage die nageniet van een bevallige deerne die passeerde, die hij zojuist nafloot.
Het was heet vandaag, zeer heet. In Kampot vluchtten we de lokale markt in om ons te beschutten tegen de zon. Dergelijke marktjes hebben altijd wel iets te bieden: rare potten met de vreemdste vloeistoffen die meer doen denken aan hetgeen Koen de laatse dag zijn darmen liet ontsnappen, rare stukken vlees die liggen te dampen en waarop vliegen een gastronomisch weekend nemen, rare groenten, rare mensen, waarschijnlijk ook rare 'wij' in de ogen van die Cambodjanen omdat we het heerlijk vinden al die rare dingen vast te leggen met onze camera. Je ziet ze het zo denken: wie neemt nu een foto van een stuk vlees, een groente of een pot met bruine viesruikende vloeistoffen? Toeristen, inderdaad. Ze zouden ze misschien ook beter verkopen op die marktjes. De Cambodjanen of Kenianen of andere anen zouden er dan misschien foto's van nemen.
Na de markt nog snel een colaatje bij een of andere uitgeweken chinees en dan op weg naar de peperplantages van Kampot. Onderweg nog ergens een noodle soepje naar binnen gewerkt.
Peper is een plant die net als prinseskes of hop op draden aan palen naar omhoog groeit. Het kan ook andersom zijn want doordat ze de l en de r niet goed uitspreken versta je natuurlijk niet alles ;-) Veel stelt zo'n plant niet voor maar toch is wat hetgeen er op groeit wereldbekend en wordt deze peper gegeerd door de grootste restaurants ter wereld. Onthouden: Kampot pepper.
Het bleef heet vandaag, zeer heet. Na alles maar dan ook alles te weten zijn gekomen over de peper reden we terug langs de mooie rijstvelden, mooie paalwoningen, mooie vergezichten, mooie wuivende lachende werkende Cambodjaantjes, mooie palmbomen, mooie stapelwolken, mooi, mooi, mooi... en mijmerend omdat het hier bijna gedaan is in dit schitterende land met zijn dramatisch verleden.
Maar eerst nog twee dagen genieten van rust en nog een wandeling in Kep National Parc. 's Avonds gingen we eten op Kep Crabmarket maar dat was een verdeeld succes. Annick bestelde een krabschotel maar daar lag zoveel ajuin op dat het eigenlijk ajuin met een krabje was. Deze morgen werd ik wakker naast mijn bed. Ik was er uit geblazen...van de airco wel te verstaan. Koen hield het nog rustig om zijn darmen te sparen, Hilde had een zeer lekkere curry en ik at jumbo bbq prawns die zo jumbo waren dat ik na 5 minuten al begon te denken aan het ontbijtbuffet.
De dag werd besloten met een wijntje in onze, jawel, gigantische veranda. I love Cambodia.
(foto's volgen).
Maar ondanks het zware werk, blijven ze vriendelijk en werpen ze je steeds een vriendelijke lach toe en zwaaien ze een beetje terughoudend, een lachje onderdrukkend. Heerlijke mensen.
Mijn overbuur op het werk zwaait nooit naar mij of lacht mij niet toe laat staan dat hij zou zwaaien naar een voorbijganger. De enige mensen die bij ons nog zwaaien zijn schippers die je passeert als je fietst op een of andere oever in ons vlaamse land of een metser op een stellage die nageniet van een bevallige deerne die passeerde, die hij zojuist nafloot.
Het was heet vandaag, zeer heet. In Kampot vluchtten we de lokale markt in om ons te beschutten tegen de zon. Dergelijke marktjes hebben altijd wel iets te bieden: rare potten met de vreemdste vloeistoffen die meer doen denken aan hetgeen Koen de laatse dag zijn darmen liet ontsnappen, rare stukken vlees die liggen te dampen en waarop vliegen een gastronomisch weekend nemen, rare groenten, rare mensen, waarschijnlijk ook rare 'wij' in de ogen van die Cambodjanen omdat we het heerlijk vinden al die rare dingen vast te leggen met onze camera. Je ziet ze het zo denken: wie neemt nu een foto van een stuk vlees, een groente of een pot met bruine viesruikende vloeistoffen? Toeristen, inderdaad. Ze zouden ze misschien ook beter verkopen op die marktjes. De Cambodjanen of Kenianen of andere anen zouden er dan misschien foto's van nemen.
Na de markt nog snel een colaatje bij een of andere uitgeweken chinees en dan op weg naar de peperplantages van Kampot. Onderweg nog ergens een noodle soepje naar binnen gewerkt.
Peper is een plant die net als prinseskes of hop op draden aan palen naar omhoog groeit. Het kan ook andersom zijn want doordat ze de l en de r niet goed uitspreken versta je natuurlijk niet alles ;-) Veel stelt zo'n plant niet voor maar toch is wat hetgeen er op groeit wereldbekend en wordt deze peper gegeerd door de grootste restaurants ter wereld. Onthouden: Kampot pepper.
Het bleef heet vandaag, zeer heet. Na alles maar dan ook alles te weten zijn gekomen over de peper reden we terug langs de mooie rijstvelden, mooie paalwoningen, mooie vergezichten, mooie wuivende lachende werkende Cambodjaantjes, mooie palmbomen, mooie stapelwolken, mooi, mooi, mooi... en mijmerend omdat het hier bijna gedaan is in dit schitterende land met zijn dramatisch verleden.
Maar eerst nog twee dagen genieten van rust en nog een wandeling in Kep National Parc. 's Avonds gingen we eten op Kep Crabmarket maar dat was een verdeeld succes. Annick bestelde een krabschotel maar daar lag zoveel ajuin op dat het eigenlijk ajuin met een krabje was. Deze morgen werd ik wakker naast mijn bed. Ik was er uit geblazen...van de airco wel te verstaan. Koen hield het nog rustig om zijn darmen te sparen, Hilde had een zeer lekkere curry en ik at jumbo bbq prawns die zo jumbo waren dat ik na 5 minuten al begon te denken aan het ontbijtbuffet.
De dag werd besloten met een wijntje in onze, jawel, gigantische veranda. I love Cambodia.
(foto's volgen).
Op naar Kep
We hebben redelijk veel geluk met het weer als we ons verplaatsen. Ook nu was het niet het beste weer en regende het af en toe. Toen we eenmaal in Kep toekwamen hadden hadden we zelf stormweer en redelijk koude temperaturen althans voor de vrouwelijke reisgezellen :-). Maar zoals altijd, na regen komt zonneschijn en dat kregen wij ook. Een tuk-tuk bracht ons naar onze resort en daar vielen we toch wat omver van verbazing. Wat een sjiek spel waar wij logeren. Foto's komen nog hoor maar ik wil jullie niet te veel laten watertanden. Wij hebben de 'family house'. Dit is een gigatisch deel van dit resort met een gigantische veranda en twee jawel gigantische kamers. En...eigenlijk voor heel weinig geld. Zoals steeds krijg je gratis koffie, twee flessen water in de kamer en twee flessen water in de badkamer. Het gehele complex is een wirwar van huisjes en ruimtes die met elkaar verbonden zijn met loopbruggetjes. Chapeau voor de architect die dit realiseerde. Vanuit het restaurant heb je een fantastisch zicht op de zee. We zijn hier voorwaar niet in den aap gelogeerd. "Huisbewaarder' wees blij dat je dit huis niet moet bewaren.
Darmperikelen noopten Koen tot een middagrust op het natuurlijk ook gigantische bed. Samen met Annick en Hilde gingen wij naar de krabmarkt van Kep. De krabben zijn hier niet zo groot maar toch wel lekker hoor, zeker met de Kampotpeper. Het is een klein marktje maar wel met een zeer levendige drukte en ook pal naast de zee wier golven te pletter slaan op de betonnen kade. In een lokaal winkeltje kochten we twee flessen wijn voor onwe aperitief in onze jawel gigantische veranda.
Nadien keerden we terug om wat te genieten van het gigantische zwembad. Een heerlijk kriekentaartje vergezelde mij (niet lang). Nog een heerlijke cocktail en dan genoten van de keuken hier. Wel waren de porties in verhouding tot het complex: gigantisch. Hilde kreeg een volledige walvis op haar bord dat doorliep tot op de tafel van het spaanse koppel naast ons. Hier ga ik nog drie dagen van genieten jong. Morgen verkenning van Kampot en Krep met de brommer.
Verkenning van Sihanoukville
We hadden terug brommers gehuurd, zo wat het beste vervoermiddel hier. We reden eerst naar de watervallen van...sorry maar de naam ben ik even kwijt.Op het moment dat ik dit hier schrijf is het ook nog maar 6.30u in de ochtend en ligt de rest nog lekker lui in bed. De watervallen waren wel mooi maar nu ook niet zo spectaculair. Veel spectaculairder was de tropische regenbui die losbarstte. De regen viel terug met bakken uit de hemel en terug na 15 minuten was het gedaan en was het voor de rest van de dag stralend weer. Na de watervallen vertrokken we weer maar na 100m rijden bleek plots mijn achterband plat te staan. Gelukkig was er een would-be fietsmaker in de buurt en binnen het half uur zat er een nieuwe-oude-opgelapte achterband in die zou standhouden tot we net de stad bereikten :-)
De eigenaar dan maar gebeld en die kwam na een tijdje met een nieuw machine, een 125cc. Dat was een lekker beestje onder mijn kont :-). Aan het strand in Sihanoukville aten we een kleine rijstschotel en kochten we van een verkoopstertje 5 kleine kreeftjes die werden geserveerd met Kampot peper. Heel lekker.
Ondertussen speelde zich boven onze hoofden een klein familiedrama af. Er was wat commotie rond een andere tafel in het restaurant. Op een van de stoelen er rond lagen twee kleine beestjes. Wij dachten dat dit kleine vogeltjes waren die uit het nest waren gevallen. Niks van, het waren rattenjongen en geloof het of niet, de rat zat in de nok van het rieten dak en was daar aan het bevallen. Waarschijnlijk had het beestje niet meer de tijd gehad om zich ergens deftig te nestelen. Ze lag met haar buik over de balk en de jongen floepten er een voor een uit recht naar beneden, recht naar een gewisse dood na een leven van amper 8 seconden. Smakelijk! Stel je voor een restaurant bij ons waar dit zou gebeuren!? Ze maken het met de grond gelijk. Hier niet: life goes on en de kok...hij kookte verder 'flaai raai wi vedzetebels'.
Nadien brommerden we nog langs de kust richting Serendipity beach waar we een half uurtje relaxten in de schaduw op een strandstoel. Strandstoelen zijn hier gratis. In de zon moest je niet zitten want het was misschien wel 90 graden. Ik overdrijf, maar toch zeker 85:-(
Na alweer een liter water vertrokken we terug naar huis maar eerst gingen we nog vers gedraaide Italiaans ijs eten bij 'Gelato Italiano'. Om duimen en vingers van af te likken hoor en dat deden we dan ook.
's Avonds hadden we in ons hotel een visbarbeque besteld en dat was ook om je wijsvinger en pink en de rest van al je vingers van af te likken. Het eten is hier superheerlijk.
Morgen vertrekken we naar onze laatste bestemming: Kep waar we gaan genieten van onze 'resort'.
De eigenaar dan maar gebeld en die kwam na een tijdje met een nieuw machine, een 125cc. Dat was een lekker beestje onder mijn kont :-). Aan het strand in Sihanoukville aten we een kleine rijstschotel en kochten we van een verkoopstertje 5 kleine kreeftjes die werden geserveerd met Kampot peper. Heel lekker.
Ondertussen speelde zich boven onze hoofden een klein familiedrama af. Er was wat commotie rond een andere tafel in het restaurant. Op een van de stoelen er rond lagen twee kleine beestjes. Wij dachten dat dit kleine vogeltjes waren die uit het nest waren gevallen. Niks van, het waren rattenjongen en geloof het of niet, de rat zat in de nok van het rieten dak en was daar aan het bevallen. Waarschijnlijk had het beestje niet meer de tijd gehad om zich ergens deftig te nestelen. Ze lag met haar buik over de balk en de jongen floepten er een voor een uit recht naar beneden, recht naar een gewisse dood na een leven van amper 8 seconden. Smakelijk! Stel je voor een restaurant bij ons waar dit zou gebeuren!? Ze maken het met de grond gelijk. Hier niet: life goes on en de kok...hij kookte verder 'flaai raai wi vedzetebels'.
Nadien brommerden we nog langs de kust richting Serendipity beach waar we een half uurtje relaxten in de schaduw op een strandstoel. Strandstoelen zijn hier gratis. In de zon moest je niet zitten want het was misschien wel 90 graden. Ik overdrijf, maar toch zeker 85:-(
Na alweer een liter water vertrokken we terug naar huis maar eerst gingen we nog vers gedraaide Italiaans ijs eten bij 'Gelato Italiano'. Om duimen en vingers van af te likken hoor en dat deden we dan ook.
's Avonds hadden we in ons hotel een visbarbeque besteld en dat was ook om je wijsvinger en pink en de rest van al je vingers van af te likken. Het eten is hier superheerlijk.
Morgen vertrekken we naar onze laatste bestemming: Kep waar we gaan genieten van onze 'resort'.
dinsdag 7 augustus 2012
Aangekomen in Sihanoukville
Met de eerste bus Phnom Penh verlaten en na een min of meer vlekkeloze rit stonden we aan de kust in Sihanoukville. We deden deze verplaatsing met de openbare bus en snel ging dit niet. Alleen al om Phnom Penh te verlaten duurde het anderhalf uur bijna. Ons hotel lag even buiten het centrum op een berghelling en het is terug een voltreffer. We hebben allebei een cabine voor ons met zicht op de zee vanop de berghelling.
Na wat relax aan het zwembad reden we met de tuk-tuk richting centrum. We gingen eerst nog wat slenteren aan Ochcheutal beach. Al snel belandden we in een zetel en plots werden we overvallen door een horde verkopers: armbandjes, brillen, pedicure, manicure, massage, kreeften, vuurwerk, brol, brol en nog eens brol... Ook heel veel schooiers met 1 been of 1 arm weg, soms twee benen weg, soms twee armen weg. Leuk is anders maar dit is nu eemaal de realiteit hier.
Ik kon het niet laten en liet mij voor de eerste keer in mijn leven soigneren en liet een manicure toe. Ondertussen liet Annick een pedicure doen en Koen en Hilde opteerden voor de massage. Kwestie van de lokale middenstand wat te steunen. Nadat we waren opgedirkt en ik nieuwe handen had gingen we eten in een visbbq restaurant. We betaalden voor 4 stukken vis met rijst en groenten 4 euro per persoon!!! Spotgoedkoop, mijn gedacht.
Daarna terug naar ons hotel en nog wat aan het schitterend verlichte zwembad gelegen en genoten van de aangename temperaturen. Voor morgen hebben we brommers gereserveerd en gaan we de omgeving verkennen. Foto's volgen", beste volgers, maar het uploaden gaat nu iets moeilijker aangezien mijn eigen laptop gestolen is in ons hotel in Phnom Penh.
Na wat relax aan het zwembad reden we met de tuk-tuk richting centrum. We gingen eerst nog wat slenteren aan Ochcheutal beach. Al snel belandden we in een zetel en plots werden we overvallen door een horde verkopers: armbandjes, brillen, pedicure, manicure, massage, kreeften, vuurwerk, brol, brol en nog eens brol... Ook heel veel schooiers met 1 been of 1 arm weg, soms twee benen weg, soms twee armen weg. Leuk is anders maar dit is nu eemaal de realiteit hier.
Ik kon het niet laten en liet mij voor de eerste keer in mijn leven soigneren en liet een manicure toe. Ondertussen liet Annick een pedicure doen en Koen en Hilde opteerden voor de massage. Kwestie van de lokale middenstand wat te steunen. Nadat we waren opgedirkt en ik nieuwe handen had gingen we eten in een visbbq restaurant. We betaalden voor 4 stukken vis met rijst en groenten 4 euro per persoon!!! Spotgoedkoop, mijn gedacht.
Daarna terug naar ons hotel en nog wat aan het schitterend verlichte zwembad gelegen en genoten van de aangename temperaturen. Voor morgen hebben we brommers gereserveerd en gaan we de omgeving verkennen. Foto's volgen", beste volgers, maar het uploaden gaat nu iets moeilijker aangezien mijn eigen laptop gestolen is in ons hotel in Phnom Penh.
zaterdag 4 augustus 2012
Een stukje 'cruel history'
Vandaag stonden 'Tuol Sleng' en de 'Killing Fields' op het programma. Tuol Sleng is de gevangenis waar ongeveer 20.000 tegenstanders van Pol Pot werden onderworpen aan onmenselijke brutale folteringen alvorens naar de 'Killings Fields' te worden gebracht. Daar werden ze doodgeknuppeld en de keel overgesneden en 'gedumpt' in massagraven. Ook kinderen.
Hier kan je niks zinnig over vertellen dus laat ik deze keer de foto's spreken. Hier staat alles stil.
morgen vertrekken we naar Sihanoukville.
Hier kan je niks zinnig over vertellen dus laat ik deze keer de foto's spreken. Hier staat alles stil.
morgen vertrekken we naar Sihanoukville.
Stadsverkenning Phnom Penh
's Middags aten we een noodle-soepje in 'Happy Pizza Pink Elephant Pub'. Tot nu toe het beste soepje van de ganse reis. Een schoenlapper passeerde onze tafel en zag dat Koen zijn sandalen wat oplapwerk nodig hadden. Een klein half uurtje werk en de sandalen zagen er als herboren uit inclusief nieuwe zolen. Dit alls voor 5 euro.
In de namiddag bezochten we ook nog de centrale markt. Hier is het vooral namaak uit China die wordt verkocht zoals een iPhone voor $ 30, namaak tablets, gsm's,... Voor elk wat wils maar of het allemaal degelijk is, is natuurlijk een andere zaak. Nadien dwars door de stad te voet terug naar huis om nog wat te relaxen en ' avonds zijn we dan gaan eten in Romdeng. Dit is hetzelfde als Friends en bekommeren zich ook over straatkinderen. Bovenal geven ze deze jongeren een nieuwe kans. Terug niet de goedkoopste maaltijden maar je steunt wel een goed doel.
donderdag 2 augustus 2012
Aangekomen in Phnom Penh
We hadden een minibus gecharterd om naar Phnom Penh te rijden. We vertrokken om half negen voor een rit van om en bij de 5 uur. De rit verliep over pokdalige wegen. Je zou denken, we rijden naar de hoofdstad en de wegen zullen beter zijn maar niks van. Hoe dichter bij Phnom Penh hoe slechter de wegen. De chauffeur was waarschijnlijk aan het trainen voor de Cambodjaanse versie van de 'Dakar', hij reed meer links op de weg dan rechts, slalomde zich tussen auto's, tuks-tuks, koeien, putten, karren waarop van alles gestapeld was, karren met koeien, karren waaraan misschien 100 levende kippen omgekeerd hingen om op het einde van de rit waarschijnlijk te eindigen in een 'fraai raai with chicken', duizenden brommers, brommers die ganse varkens vervoerden omgekeerd vastgebonden, afstandse en voltandse bussen, jeeps die
reden en jeeps die sputterden, auto's met de zwartste uitlaatgassen, mensen, kinderen,.... en Annic durfde niet kijken. Of je nu kijkt of niet, het blijven rare en misschien wel dolgedraaide chauffeurs.
Na 5 uur stonden we dan uiteindelijk in Phnom Penh, de hoofdstad. De eerste indruk was er één van een vuile hoofdstad met zeer veel vuil langs de kant van de weg, een hoofdstad die ook krioelt van auto's, bussen , tuk-tuks, fietsen, karren, mensen en 4 toeristen uit België. Inademen stond gelijk aan 3 dagen minder leven.
Ons hotel valt al bij al goed mee. Het is een oud-koloniale villa met vele bijhuisjes die zijn omgetoverd tot slaapkamer.
's Avonds zijn we gaan eten in 'Friends'. Dit is een organisatie die straatjongeren een toekomst biedt door hen te leren koken, souvenirs maken,... Dit is reeds een wijd verspreide organisatie die draait op en met (ex-)straatjongeren. Goed besteed geld dus al was het niet zo goedkoop in vergelijking met andere restaurants die we al gedaan hebben. Het was gewoon onze duurste maaltijd tot nu toe, € 8 per persoon.
Morgen verkennen we de stad en bezoeken we het Koninklijk paleis, nationaal museum, TS21 of het Tuol Sleng-museum (vroegere gevangenis waar de tegenstanders van het Pol Pot regime werden veroordeeld alvorens naar de Killing Fields te worden gebracht, natuurlijk ook de Killing Fields en verder nog wat onorthodox slenteren want daar zijn we zo goed in.
reden en jeeps die sputterden, auto's met de zwartste uitlaatgassen, mensen, kinderen,.... en Annic durfde niet kijken. Of je nu kijkt of niet, het blijven rare en misschien wel dolgedraaide chauffeurs.
Na 5 uur stonden we dan uiteindelijk in Phnom Penh, de hoofdstad. De eerste indruk was er één van een vuile hoofdstad met zeer veel vuil langs de kant van de weg, een hoofdstad die ook krioelt van auto's, bussen , tuk-tuks, fietsen, karren, mensen en 4 toeristen uit België. Inademen stond gelijk aan 3 dagen minder leven.
Ons hotel valt al bij al goed mee. Het is een oud-koloniale villa met vele bijhuisjes die zijn omgetoverd tot slaapkamer.
's Avonds zijn we gaan eten in 'Friends'. Dit is een organisatie die straatjongeren een toekomst biedt door hen te leren koken, souvenirs maken,... Dit is reeds een wijd verspreide organisatie die draait op en met (ex-)straatjongeren. Goed besteed geld dus al was het niet zo goedkoop in vergelijking met andere restaurants die we al gedaan hebben. Het was gewoon onze duurste maaltijd tot nu toe, € 8 per persoon.
Morgen verkennen we de stad en bezoeken we het Koninklijk paleis, nationaal museum, TS21 of het Tuol Sleng-museum (vroegere gevangenis waar de tegenstanders van het Pol Pot regime werden veroordeeld alvorens naar de Killing Fields te worden gebracht, natuurlijk ook de Killing Fields en verder nog wat onorthodox slenteren want daar zijn we zo goed in.
Vervolg van Angkor Wat
Vandaag stond de verdere verkenning van Angkor op het programma. Aangezien we Angkor Wat nog niet gedaan hadden, stond deze als eerste op het programma. We huurden terug fietsen voor een ganse dag. Het was vrij zonnig weer dus was het zeer warm. De hemel braakte hitte op onze hoofden. We smeerden ons langs alle kanten goed in. Angkor is toeristisch natuurlijk en dan merkt je direct bij het betreden van de site. Een lange 'catwalk' leidt naar de front van deze immense tempel. Alleen spijtig dat een deel van de tempel in de stellingen stond. We kamden de tempel uit langs alle kanten en deden het weer op onze onorthodoxe manier. Iedereen volgt de pijlen van de bezoekrichting, wij natuurlijk niet en lopen kriskras door de tempel heen. Hierdoor kwamen we op plekken waar geen toerist kwam en zo konden we schitterende foto's maken van dit majestueuze wereldwonder.
Het blijft een immens bouwwerk maar zoals Koen zei, is Petra in Jordanië net ietsje meer 'whaaaaw' omdat het zich ook nog eens in een schitterende natuur bevindt. Het gebouw op zich is monumentaal maar na een tijdje heb je het gevoel een beetje steeds hetzelfde te zien omdat de stenen allemaal hetzelfde lijken. Maar het is en blijft een must, gelieve ons niet verkeerd te begrijpen :-)
's Middags een 'fraai raai' gegeten bij 007 en de drank kregen we er gratis bij. De conversaties hier zijn wel leuk door dat zij de 'L' niet kunnen uitspreken en soms laatste lettergrepen niet uitspreken. 'Hello mista', you want fraai raai. Yes mem with pineapple please. Ok mista, we asso have crocodaai, you traai? No thank you mem, maybe next time. Ok, madaam you wanne baai scar? Only 1 dolla, vely tsiep praai fol you.
Hier en daar zitten op de sites in en rond Angkor kleine traditionele muziekbandjes te spelen. Meestal zijn het slachtoffers van de landmijnen die nog met 1 pink een tokkelinstrument bespelen of met een stuk arm kloppen op een tam tam. Sommigen zijn totaal verminkt, slechts nog 1 stuk ledemaat en meestal dan ook nog eens zonder ogen. Zielig om zien Mr. President of the United States. Yes, you can... help them..
Na een ganse voormiddag rond gelopen te hebben in Angkor Wat fietsten we na de middag nog eens terug naar Angkor Thom en de Bayon om nieuwe foto's te gaan maken. Het licht was veel beter dan eergisteren. Nadien verder naar 'Preah Khan', de laatste tempel die we samen deden. De vrouwtjes waren moe gefietst en blonde Cav, nota bene de beste fietser van het 'peleton' zoals hij het zelf zegt, zijn gat deed pijn. Allemaal mietjes :-) dus fietste ik het lange Angkor parcours dan maar op mijn alleen. Zo won ik elke tussensprint en was ik ook nog eens eindwinnaar van de dag. Ook mij gat deed pijn maar...
Er waren nog enkele zeer leuke tempels te bezichtigen zoals 'Neak Pean', 'Ta Som', 'East Mebon', 'Pre Rup' maar het mooie van deze tocht was dat je op het einde fietste op het mooie Cambodjaanse platteland. De mensen waren de rijstvelden aan het klaarmaken voor een nieuwe plant. Heerlijk fietsen en hier en daar eens stoppen om eens te lachen naar de mensen en zo een vriendelijke lach terugkrijgen. Heerlijk land.
's Avonds terug naar downtown Siem Reap en alweer, ja alweer, heerlijk gegeten in het 'Khmer Restaurant'. Tja, het eten is hier uitstekend hoor. Dat begin ik ook te merken aan mijn t-shirt dat iets boller staat :-) Dit wordt hard trainen na de vakantie.
Dit was een supermooie dag en ook meteen het einde in Siem Reap. Morgen rijden we naar Phnom Penh, de hoofdstad.
Rustdag en nietsdoen.
Eergisteren hebben we een snipperdag genomen. Iedereen sliep wat langer (ik hoopte dit ook te kunnen) maar ik was vroeg op en genoot van de rust en een ontbijt alleen :-( Toen iedereen uiteindelijk op was en ontbeten had, relaxten we een beetje door te lezen en wat te zwemmen. In de namiddag gingen we dan naar Siem Reap city, naar de oude markt en de buurt rond Pub Street. Het was zeer warm en zelfs zonder inspanning begon je te zweten. We kochten hier en daar wat prullaria zoals sjaals en de tradtionele krama's.
Rond 6u spraken we terug af om te gaan eten. De luie slenterdag zat er bijna op. We genoten eerst nog van een heerlijke maaltijd met een flesje witte wijn en daarna terug hotelwaarts om nog wat te poolen. Veel meer is er niet te melden van deze luie dag. Morgen nog wat meer tempels rond Angkor.
Rond 6u spraken we terug af om te gaan eten. De luie slenterdag zat er bijna op. We genoten eerst nog van een heerlijke maaltijd met een flesje witte wijn en daarna terug hotelwaarts om nog wat te poolen. Veel meer is er niet te melden van deze luie dag. Morgen nog wat meer tempels rond Angkor.
Abonneren op:
Posts (Atom)