Verkenning van Battambang

'A horrible night' hadden we achter de rug. De locals kruipen hier in hun hangmap als wij nog onze digestief moeten drinken, ze gaan slapen met de kippen maar vooral... ze worden wakker voor de 'rooster' begint te kakelen. Rechts van ons woonden waarschijnlijk enkele islamieten want om een uur of vier begon de moskee te schreeuwen dat Allah eten moest krijgen voor zonsopgang want het is momenteel ramadan, en links van ons was een trouwfeest aan de gang en de muziek schalde nog luider dan die uitgehongerde muezzin van de moskee van de andere kant. Bovendien was het de ganse nacht warm, superwarm waardoor we weinig of niet geslapen hadden.

Geen erg, we zijn dat gewoon. Dus het eerste kwartier van de dag was het trekken en sleuren om die ogen open te krijgen, de wallen plat te duwen en alles in plooi te krijgen. Het ontbijt was een lekker broodje met een omelet en wat rauwe groentjes. Alles opgegeten en we waren klaar voor ons brommeravontuur met Bath. We moesten elk achterop een brommertje en zo werden we rondgereden in het Battambangse platteland. Onze eerste tussenstop was ergens langs de straat waar stukken bamboo lagen te roosteren. Die bamboostengels waren volgepropt met dessertrijst en werden geroosterd-gerookt en dit was voorwaar niet zo slecht om eten. En betje verder gingen we naar een fish-fight farm. Inderdaad, hier werden vissen getraind om te doden voor 'big money'. Net zoals hanengevechten maar dan met vissen. De (mannelijke) vissen zaten in bokalen met een stuk karton ertussen. Telkens het karton werd weggehaald en ze zagen elkaar door het glas begonnen die vissen zich zeer wild te gedragen. Tijdens een echte 'fish-fight' zat er ergens in het midden van een bokaal een wijfje afgesloten en werden twee mannetjes losgelaten en die vochten dan tot de dood er op volgde. De winnaar mocht dan waarschijnlijk voor kaviaar zorgen. Op het zelfde 'illegale' erf maakten ze ook rijstwijn. Proeven om halftien...

Daarna reden we verder langs kleine weggetjes, overal vriendelijke cambodiaantjes die ons vriendelijk  toewuifden: hello, susadai, barang en nog meer fraais van dat. En wij terug: hello, susadai... Onze volgende halte was een rijst-noodle farm. Hier maakten ze nog op traditionele wijze de rijstnoodles. Een vrij intensieve arbeid voor iets dat bij-god amper 15 seconden in onze mond vertoeft. Maar tis natuurlijk wel lekker. Vervolgens bezochten we een spinnerij waar ik enkele krama's (lokale sjaals) kocht, een rijstpapier-makerij en een krokodillenfarm. We kwamen op plaatsen waar geen enkele toerist kwam. Enkel wij en Sambath onze schitterende gids, onze vriend voor het leven die hij zou worden. 's Middags gingen we eten nabij Phnom Sampeu, een berg waarop een boeddhistische tempel stond. We aten er allemaal een alweer overheerlijk noodle-soepje. Daarna beklommen we de berg en gaf Bath ons nog wat meer uitleg over wat de Rode Khmer hier allemaal uitrichtten. Boven was er ook een grot waar mensen naar beneden werden gestort omdat ze onderwijzer, beambte of gewoon gestudeerd hadden. 1 iemand overleefde deze gruwel. Stille getuigen zijn enkele menselijke resten zoals schedels, beenderen,... Dit belooft voor de 'killings fields' binnenkort.

Daarna reed Bath met ons nog naar de 'bamboo' trein. Wat dit is moet je maar eens opzoeken op internet. Op zich wel leuk maar eigenlijk een 'tourist-trap'. Het leuke was wel aan het tussenstation het 'madammeke' dat we daar troffen. Ze zat te haken en verkocht krama's. Ik kocht twee krama's voor $ 5 bij god en zij was overgelukkig want nu kon ze terug geld vrijmaken voor haar kinderen. Koen kocht ook nog een drankje en z o werd ze nog gelukkiger. De 'Mekong' maakte haar ogen vochtig. Ze was echt blij... en wij ook.
Daarna was het terug richting homestay. We kregen vandaag van Bath's vrouw de meest heerlijke maaltijd van alle maaltijden die ik ooit mocht nuttigen in Azië. Mijn reisgezellen likten duimen en vingers en genoten met volle teugen. Dit was een heerlijke lange dag.