Op naar Kep

Met een local minibusje reden we naar Kep. Dat houdt in dat je er met 11 man in zit plus al de bagage. Gelukkig was het niet zo ver. Ongeveer een drie uur rijden met een tussenstop in Kampot waar we morgen een bezoek aan zullen brengen. In ons busje zaten ook Amerikaanse toeristen die op weg waren naar Vietnam. Lucky boys and girls.
We hebben redelijk veel geluk met het weer als we ons verplaatsen. Ook nu was het niet het beste weer en regende het af en toe. Toen we eenmaal in Kep toekwamen hadden hadden we zelf stormweer en redelijk koude temperaturen althans voor de vrouwelijke reisgezellen :-). Maar zoals altijd, na regen komt zonneschijn en dat kregen wij ook. Een tuk-tuk bracht ons naar onze resort en daar vielen we toch wat omver van verbazing. Wat een sjiek spel waar wij logeren. Foto's komen nog hoor maar ik wil jullie niet te veel laten watertanden. Wij hebben de 'family house'. Dit is een gigatisch deel van dit resort met een gigantische veranda en twee jawel gigantische kamers. En...eigenlijk voor heel weinig geld. Zoals steeds krijg je gratis koffie, twee flessen water in de kamer en twee flessen water in de badkamer. Het gehele complex is een wirwar van huisjes en ruimtes die met elkaar verbonden zijn met loopbruggetjes. Chapeau voor de architect die dit realiseerde. Vanuit het restaurant heb je een fantastisch zicht op de zee. We zijn hier voorwaar niet in den aap gelogeerd. "Huisbewaarder' wees blij dat je dit huis niet moet bewaren.

Darmperikelen noopten Koen tot een middagrust op het natuurlijk ook gigantische bed. Samen met Annick en Hilde gingen wij naar de krabmarkt van Kep. De krabben zijn hier niet zo groot maar toch wel lekker hoor, zeker met de Kampotpeper. Het is een klein marktje maar wel met een zeer levendige drukte en ook pal naast de zee wier golven te pletter slaan op de betonnen kade. In een lokaal winkeltje kochten we twee flessen wijn voor onwe aperitief in onze jawel gigantische veranda.

Nadien keerden we terug om wat te genieten van het gigantische zwembad. Een heerlijk kriekentaartje vergezelde mij (niet lang). Nog een heerlijke cocktail en dan genoten van de keuken hier. Wel waren de porties in verhouding tot het complex: gigantisch. Hilde kreeg een volledige walvis op haar bord dat doorliep tot op de tafel van het spaanse koppel naast ons. Hier ga ik nog drie dagen van genieten jong. Morgen verkenning van Kampot en Krep met de brommer.